Een paar dagen geleden schreef ik over Tom Ford over wie ik een documentaire op televiesie zag. En in de documentaire kwam de film aan de orde waarvoor hij het script had geschreven en waarvan hij de ‘director’ was, de film A single man. In de documentaire was een klein stukje van die film te zien en de film leek me erg interessant.
Ik heb zojuist de film bekeken en ik vond het een erg mooie film. Normaal gesproken houd ik niet zo van ‘art type’ films, maar in dit geval vond ik het erg mooi.
En het kwam en komt overeen met wat ik tussen de regels door hoorde in de documentaire over Tom Ford. En het kwam en komt overeen met de dingen die ik zelf heb ervaren en voel rondom homoseksualiteit, over een minderheid zijn.
En ja, ergens was ik weer jaloers. Op Tom Ford die op de een of andere manier toch beroemd is, toch een leider is. En op het team dat die film gemaakt heeft. En op teams en acteurs die andere films maken. Ik was en ben jaloers dat ik erg veel bewondering heb voor alle mensen die zo’n film mogelijk maken. En dat er op de een of andere manier iemand budget voor zo’n film beschikbaar maakt. Of zou Tom Ford het gewoon zelf betaald hebben?
Misschien moet ik gewoon nog wat geduld hebben totdat mensen ook bewondering hebben voor de dingen die ik doe. Geduld omdat ik nooit eerder bewondering heb gevoeld voor al die mensen die al die dingen in het leven mogelijk maken. Ik zou zo graag in teen team werken dat ook mooie en grote dingen maakt, niet meer zo alleen werken, hoewel ik uiteindelijk ook niet alleen werk en hoewel ik niet zo goed in een team samenwerk, tenminste zoals ik me dat voorstel bij een team dat een film maakt.
Maar natuuriljk maak ik ook continu gebruik van de inspanningen van heel veel mensen, bijvoorbeeld in het geval van deze website de inspanningen van de mensen die WordPress gemaakt hebben, de inspanningen die de hosting server draaiende houden, de mensen die de internetverbindingen in stand houden, de mensen die de computer gemaakt hebben waarop ik werk, de mensen die de software gemaakt hebben die ik gebruik om die computer te kunnen gebruiken, enzovoort, enzovoort.
En ik heb dat nooit zo gezien, nooit zo die dankbaarheid gevoeld voor de inspanningen van al die mensen. En dat zie ik nu meer.
Maar toch, ik zou daar ook zo graag iets van terugkrijgen. Maar misschien moet je die dingen inderdaad eerst geven, eerst dankbaar zijn voor al die dingen die andere mensen voor mij doen. En dat is heel veel, dat zijn er heel veel.
Dus dank jullie wel allemaal, en dat meen ik echt.