Ik weet zo even niet wat te schrijven en probeer inspiratie te vinden op Stop giving a fuck, and just do what you love. En ik weet even niet precies hoe ik dat nu in iets positiefs of inspirerends moet omzetten, want ik heb eigenlijk altijd gedaan wat ik graag wilde, maar heb me daar eigenlijk ook altijd ongelukkig bij gevoeld. Dus misschien moet mijn aandacht wat meer naar stop giving a fuck en niet naar just do what you love.
Alleen dat is niet handig denk ik, je nergens iets van aantrekken. Want dan bots je tegen allerlei regels op, regels die in de basis allemaal ‘sociaal’ zijn, die allemaal te maken hebben met hoe mensen met elkaar omgaan, hoe mensen samenleven.
En daar blijf ik tegenaan lopen. Dat alles wat ik wil afhankelijk is van andere mensen. En dat op de een of andere manier andere mensen iets anders willen dan ik. En dat geldt waarschijnlijk voor iedereen.
Maar hoe zit dat dan? Want ergens wil iedereen toch gewoon ‘gelukkig’ zijn en leuke dingen doen en zo? En dat is voor veel mensen toch hetzelfde? En in principe hoeft wat ik wil, wat jij wilt, toch niet in te gaan tegen, in tegenspraak te zijn met wat andere mensen willen. Of ben ik nu uniek?
Ja, ergens ben ik uniek, want ik heb behoeften waar ik andere mensen voor nodig heb. En dat maakt dat ik me heel afhankelijk, machteloos, voel. Want als die ander dus nee zegt dan is dus voor mij een behoefte niet vervuld. En dat maakt me dus ongelukkig.
En ik snap nog steeds niet precies waarom andere mensen nu vaak weigeren om in mijn behoeften te voorzien. Want het is voor m’n gevoel vaak iets heel eenvoudigs, vaak iets wat ook die ander heel blij zou moeten maken, gelukkig moeten maken.
Dus hoe zit dat nu? Hoe voelt die ander zich dan? Net als ik? Hoe voel jij je ten opzichte van anderen?