Belangrijkste gevoel dat ik blijf hebben is dat het allemaal ‘te veel’ is. Er zijn te veel dingen die aandacht nodig hebben, opgelost moeten worden.
Ik weet ook dat dat op de een of andere manier te maken heeft met keuzes die ik maak, maar toch klopt er op de een of andere manier iets niet. Er zijn gewoon dingen waar ik nu niets aan kan doen, die denk ik vooral te maken hebben met keuzes uit het verleden.
Op de een of andere manier heeft het ook te maken met mijn persoonlijkheid, met wie ik ben, met wat ik wil. Ik hoor nog steeds iemand tegen me zeggen ‘niet teveel hooi op de vork’. En dat is al heel lang geleden.
Belangrijkste issue blijft denk ik dat ik nog steeds geen enkel idee heb hoe ik vanuit mijn huidige situatie naar mijn gewenste situatie moet komen. Ik zie gewoon de weg niet voor me hoe daar te komen. En dat demotiveert me, dat maakt dat ik niet enthousiast ben en dat maakt ook dat ik niet efficiënt ben, niet effectief ben. En dat laatste maakt dat het alleen maar langer duurt en dat er alleen maar meer dingen zijn die ‘moeten’. En dat maakt de cirkel rond, want dat maakt dat ik me alleen maar slechter voel, me meer schuldig voel.
Ja, dat was eigenlijk wat ik eerder in m’n hoofd had om vandaag te schrijven. Dat ik me schuldig voel over waar ik sta.
Misschien toch nog maar eens de film Good Will Hunting bekijken, want de gaat daar over. In die film wordt tegen de hoofdpersoon uiteindelijk heel indringend duidelijk gemaakt ‘het is niet jouw schuld’. Dus misschien is het allemaal niet mijn schuld, misschien is het allemaal niet jouw schuld.