Vandaag voelde ik me wat moe, maar voldaan. Ik werd uiteraard erg laat wakker, na mijn vroegochtendlijke schrijven, maar ik was vooral blij dat ik mijn twee miniprojectjes gisteren, het sturen van twee brieven, had afgemaakt. En vandaag eigenlijk niets gepland, dat was best wel even een goed gevoel, niet echt (werk)druk. En toch lekker wat dingen afgemaakt, lekker rustig gewerkt aan een project waar ik graag me door wil, maar waar ik op de klant moet wachen voor een definitieve ‘go’.

En nu dus niet zo heel laat en eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik hier moet schrijven, maar dat maakt ook niet zoveel uit, hoewel ik natuurlijk liever iets inspirerends schrijf of iets anders waar jullie, mijn lezers, ook iets aan hebben. Maar die lezersgroep is voor zover ik weet heel beperkt en bestaat volgens mij vooral uit mensen die mij kennen en die benieuwd zijn hoe het met mij gaat, dus vooralsnog denk ik goed te weten dat het hier nog niet echt goed gaat, maar wel z’n gangetje en dat ik het gevoel heb dat ik toch voortgang maak met allerlei dingen, hoewel niet zoveel en niet zo snel. Maar ergens is een spreekwoord dat iets zegt ‘als je maar niet stopt, als er maar iets beweegt, dan is het goed, dan maak je toch voortgang’. Dus daar houd ik het maar even op en misschien is dat voor jou ook inspirerend als je niet zo snel gaat als je wilt.

Dus, vrienden en familie, groeten, en ik hoop dat het over een tijdje toch een keer zo goed met me gaat dat ik weer eens naar Nederland kan komen en jullie kan zien. Want een aantal mensen mis ik best wel en zou ik graag zien, maar niet nu, niet nu ik me nog zo schaam voor de puinhoop die ik gecreëerd heb.