Een goed begin van de dag was het wel met een bezoek aan de Mitsubishi dealer die een zwarte Mitsubishi Pajero had staan en mij belde dat ik die mocht komen bekijken en eventueel foto’s kon maken. En ondanks dat ik het gevoel had dat dat niet in m’n planning paste toch maar gedaan en daar was ik dus best blij mee want ik heb nu foto’s van mezelf in een zwarte Mitsubishi Pajero. De auto was overigens nog ‘ingepakt’ en afleveren gebeurt later deze week, dus wellicht mogelijkheden om meer en mooiere foto’s te maken en ik hoop dat de eigenaar bij ons langs wil komen zodat ik ook foto’s kan maken van een zwarte Pajero op onze oprit.
En vreemd hoe dat werkt, je voorstellen dat je een Pajero hebt of dat die de oprit op komt rijden. Daar ben ik de laatste maanden mee bezig geweest en ik kon me eerst die voorstelling niet goed maken, maar een paar weken geleden kon ik mijn zwarte Pajero door de poort zien rijden en de laatste dagen kon ik me hem zelfs geparkeerd in de carport zien staan als ‘gewoon’ mijn/onze auto.
En nu was er dus plotseling een nieuwe zwarte Pajero bij de locale dealer. Toeval?
Dus ja, dat was dus best wel leuk, dat Mitsubishi me belde, hoewel dat ook naar aanleiding van een mailtje kan zijn geweest dat ik naar Mitsubishi Manila stuurde nadat ik de zwarte Pajero afgelopen zaterdag voor de dealer zag staan toen we terugkwamen uit Dumaguete.
De middag was ook goed, want ik had een gesprek met iemand van een bedrijf dat met een zelfde soort internet project bezig is als ik. En ik had de naam van het bedrijf en zo gehoord en kwam dat ook hier en daar tegen, maar ik kon niet precies nagaan wie ze nu waren en hoe serieus het allemaal was. En plotseling was er dus een afspraak, geregeld door de locale directeur van de NTC (National Telecommunications Commission) die erg in mijn ideeën en projecten en me steunt om ze werkelijkheid te laten worden. En ook twee andere ‘stakeholders’ van mijn projecten waren aanwezig, dus ja, best een goede middag.
En toen werd het dus allemaal wat minder, want mijn ‘free ride’ met mijn partner en een vriendin van ons duurde veel langer dan mijn bedoeling was, dus misschien had ik beter gewoon zelf naar huis kunnen gaan. En toen ik thuis kwam was er dus een ‘brown out’ geweest die blijkbaar één van de harddisks van één van mijn servers had beschadigd. En dat is dus die ‘crash’ zoals ik dit bericht heb genoemd omdat ik bezig was om te kijken of ik de gevolgen van die crash ongedaan kon maken. En wat daar nu goed aan is, die crash die me dus weer best wel wat tijd zal kosten weet ik dus niet. En daar baal ik dus van, dat heel veel dingen dus veel meer tijd kosten als je niet zoveel geld hebt en dus dingen als een UPS niet koopt en zo. Of een generator, waardoor je dus ook kunt werken als er geen electriciteit is. En een secretaresse die al die kleine boodschappen kan doen, want ‘kleine boodschappen’ zijn er hier best veel, zoals het betalen van rekeningen waarvoor je naar het betreffende bedrijf moet of naar een bank.
Dus ja, best wel een goede dag, maar dus even een domper toen ik erachter kwam dat ik niet ‘gewoon’ aan het werk kon, ondanks dat ik bijna alles dubbel heb en dus reparaties als deze wel even uit kan stellen. Maar liever dus niet, want ik heb liever dat alles gewoon werkt.
En ja, dit is de zoveelste keer dat dit gebeurt en ik ben er dus niet meer zo van van slag als in eerdere gevallen en ik weet dat ik het in een paar uur wel kan oplossen. Maar gewoon vervelend, want het kost gewoon tijd die ik liever anders besteed.
Dus maar gewoon oplossen en vanavond later maar aan mijn Mitsubishi denken.
Welterusten of een prettige dag. Kies maar wat voor jou van toepassing is..