Ja, ik heb net de pagina Mijn Zegeningen gemaakt als een meer algemene pagina over het dankbaarheidsdagboek dat ik in deze site bijhoudt. En nee, ik voel me nog steeds vaak niet dankbaar als ik de betreffende pagina (ik houd ze per jaar bij) bijwerk. Dus een echt dankbaarheidsboek ‘van harte’ is het niet, hoewel er natuurlijk ook dagen en dingen zijn waar ik me wel echt dankbaar over voel. En toch helpen die pagina’s, helpt de gewoonte om elke dag iets te ‘moeten’ schrijven over dingen waar ik dankbaar voor ben, me op de een of andere manier om verder te komen in het leven, om toch iets gelukkiger te zijn.
En ik weet nog steeds niet precies of ik nu meer of minder gelukkig ben dan ‘anderen’. Voor zover ik nu weet is dat inderdaad het geval, want ik beschouw mezelf als codependent en ik krijg steeds meer het gevoel dat dat een erg serieus iets is, misschien wel ongeveer net zo verslavend en ‘erg’ of serieus als alcoholverslaving. En alcoholverslaving beschouw ik, en ik denk de meeste mensen met mij, als een erg serieus iets, als een ziekte, een ongeneeslijke ziekte voor zover ik weet.
En natuurlijk heeft iedereen wel wat, maar als ik zo om me heen kijk en in Facebook kijk lijken mensen toch gelukkiger te zijn dan ik, hoewel ik van Facebook uiteraard weet dat mensen daar vooral de leuke en fijne dingen delen en niet hun problemen of hun ‘ongeluk’.
En ik baal er eigenlijk enorm van dat ik nu weer een ding ‘heb’ wat je aan de buitenkant niet ziet, wat erg moeilijk (wetenschappelijk) is aan te tonen. Want het eerste onzichtbare ding waar ik mee geconfronteerd werd was mijn homoseksualiteit en dat was best wel lastig om mee om te gaan. En is nog steeds lastig om mee om te gaan. Want je stelt je niet voor als ‘ik ben Guus en ik ben homo’. En dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Maar ergens ‘moet’ het wel, want het is toch een kenmerk waarvan het handig is als andere mensen, ook vreemden, ook mensen die je net ontmoet, dat mensen het weten. Want veel mensen zijn volgens mij toch ergens nog wel ‘geschokt’ als iemand homoseksueel is. En hebben dus soms even tijd nodig om dat te verwerken. En dat maakt een simpele conversatie over je privéleven opeens heel wat minder simpel dan het voor ‘gewone’ mensen is.
En hetzelfde geldt natuurlijk ook voor codependence. Want daarvan is het wellicht ook handig als andere mensen weten dat je dat bent. Of dat je (meer dan gemiddeld) codependent gedrag vertoont. Want voor zover ik het nu begrijp is codependent gedrag niet alleen lastig voor mezelf, maar ook voor anderen. En het maakt dat anderen zich van je afkeren, niet of moeilijk met je om kunnen gaan. En ze realiseren zich dus niet dat dat dus heel veel eenzaamheid kan veroorzaken en vaak ook veroorzaakt. En ‘eenzaam’ heeft denk ik heel veel met geluk, met je gelukkig voelen, te maken. En dat betekent dus denk ik dat mensen die codependent zijn of dat gedrag vertonen meer dan gemiddeld eenzaam zijn en dus meer dan gemiddeld ongelukkig.
Maar goed, daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben. Hoewel, nu ik dit zo opschrijf is het wellicht wel van belang voor iets als ‘je zegeningen tellen’, iets waarvan ik begrijp dat dat heel veel mensen helpt om zich beter, zich gelukkiger te voelen. Maar het zou dus maar zo kunnen zijn dat dat voor mensen die codependent zijn niet of minder goed werkt. Want dat gevoel heb ik heel vaak gehad, en nog, dat dingen die ‘ze’ zeggen vaak voor mij niet het effect hebben wat het voor anderen, de ‘gemiddelde ander’ lijkt te hebben.
Dus laten we alsjeblieft voorzichtig met elkaar zijn, vooral met adviezen geven. Want wat voor jou werkt hoeft voor een ander niet te werken. En wat jouw gelukkig maakt hoeft een ander niet gelukkige of gelukkiger te maken.