Een goed begin van dit bericht is ‘moe’ denk ik niet, maar wellicht een wat beter einde, hoewel ik nu ik aan het schrijven ben me wat negatief voel.
Ik ben erg moe, moe zoals ik soms ben van het leven, want het lijkt of er niets veranderd, niets veranderd is. En ze zeggen dat als je dingen hetzelfde doet, dezelfde dingen doet, er niets veranderd, dat de uitkomst dan hetzelfde is. En ik vraag mezelf dus bijna continu af of ik hetzelfde doe, dingen hetzelfde doe. En als ik andere dus moet geloven, dan is dat dus zo,want er verandert niets voor m’n gevoel.
En nu ik aan het schrijven ben vraag ik me af wat ik graag veranderd zou willen zien. Nou, dat is volgens mij heel simpel, gewoon genoeg geld om van te leven en me nuttig voelen, nuttige dingen doen die goed voelen voor mezelf (en anderen?). En ergens lukt me dat dus niet, want ergens eindig ik dus altijd ergens halverwege ‘dingen doen’ een geen vooruitgang zien. En het gekke is, dat beginnen aan dingen in het algemeen erg goed voelt. En ik ben een enorme doorzetter, dus ook als het wat minder goed begint te voelen ga ik door. En dan ergens stopt het, lijkt het te stoppen.
En ze zeggen dat als je maar doorzet, als je maar doorgaat, dat je dan vanzelf uitkomt bij waar je wilt zijn. En daar ben ik dus nu al meer dan vijftig jaar mee bezig en ik heb dus het gevoel dat ik niets ben opgeschoten, dat ik nog steeds op de een of andere manier vastzit, waar ik dus heel veel mensen ‘gewoon’ zie leven óf, zoals ik inderdaad graag wil, succesvol zijn, echt succesvol. En ik vraag me dus steeds meer af of die mensen die succesvol zijn nu echt door zulke diepe dalen zijn gegaan en gaan als ik. En zo van een afstand lijkt dus dat écht succesvolle mensen dat toch in het algemeen eerder bereiken danik. Dus wat doen die nu anders? En is het echt zo wat ik denk?
En nee, dus geen nieuwe energie aan het eind van dit bericht, hoewel ik wel een heel positieve ervaring had eerder vanavond, dankzij Outwitting the Devil.