Ik was net de film Bangkok Hilton aan het kijken. Ik bedacht me dat ik dat een fantastische film vindt. En dat ik dat dus graag wil delen, dat ik graag wil dat jullie die ook zien, dat jullie daar hetzelfde gevoel bij hebben. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld de film Law Abiding Citizen en de The Matrix trilogie.
Verder dacht ik over het feit dat ik op de een of andere manier voor veel mensen dingen op een ‘verkeerde’ manier zeg, op een ‘verkeerde’ manier doe. En dat ik daardoor ‘niet overkom’, niet bereik wat ik bereiken wil of vaak zelfs het omgekeerde bereik. Dat mensen ‘annoyed’ zijn door de manier waarop ik dingen zeg of doe.
Dat werd ooit eens bevestigd in een training die ik deed: Guus, je bent een ‘pain in the ass’. Raar om te horen, want zo voelde en voelt het voor mij helemaal niet. Ik bedoel het volgens mij vaak goed, maar wordt op de een of andere manier niet begrepen. Dat laatste weet ik wel. Het vreemde was overigens dat in die training op hetzelfde moment gezegd werd: Guus, je bent een ‘pain in the ass’, maar blijf vooral zo, blijf jezelf.
Dit soort dingen blijft vreemd voor mij. Aan de ene kant moet je jezelf blijven en dat betekent voor mij iets als dat je niet continu moet nadenken over wat anderen vinden. Aan de andere kant lijkt het erop dat als je dingen (bij een ander) wilt bereiken, je dus juist wél moet nadenken over hoe dingen overkomen.
Dus nu wel delen wat ik wel (of niet) leuk vind zoals de films die ik noemde of niet? Of is de manier waarop ik dingen zeg of deel gewoon niet handig?
Hoe zit dat nu? Hoe werkt dat nu voor anderen? Hoe werkt dat nu voor jou?