Ja, ik voel me toch nog vaak erg alleen. En ik weet ook steeds meer dat ik dat zelf ben, dat ik zelf m’n eigen leven creëer. En dat dat ergens binnen de beperkingen van mijn ‘zijn’ gebeurt, moet vallen. Dus hoe zit dat nu. In principe kan ik best goed tegen alleen zijn, ben ik eigenlijk graag alleen, op mezelf. Maar voor sommige, of veel, of eigenlijk alle dingen heb je andere mensen nodig. Ah, weer dat ‘geven’ waar ik nog steeds niet zoveel mee kan, wat ik niet zo goed snap.
En ergens klopt er iets niet in wat ik begrijp van ‘dat je eerst moet geven’. Iets in de trant van ‘heb je naaste lief als jezelf’, iets als ‘je kunt pas iets geven als je het hebt, als je eigen behoeften zijn ingevuld’.
En ik weet dat ik ergens nog steeds probeer te nemen, in bijna alles wat ik doe. Maar ook dat is ergens logisch en ik denk dat ieder mens dat toch ergens wel doet. Want uiteindelijk ben je toch alleen, uiteindelijk voel je toch alleen je eigen pijn, uiteindelijk voel je toch alleen je eigen behoeften.
Dus ja, hoe zit dat nu? Schrijven erover helpt, dus misschien maar even iets verder schrijven, misschien maar even teruggaan naar vandaag.
Zie je, ik heb me recent bedacht dat ik veel geínvesteerd heb in een softwareframework en recent in een makelaarsmodule daarin. En eigenlijk is het ook het enige wat ik heb op dit moment, zakelijk gezien, om geld te verdienen. Dus logisch lijkt me dat ik het probeer te verkopen. Maar dat verkopen begint met mij, met dat ik geld wil verdienen. Dus dat is niet ‘geven’. Alleen in de meeste verhalen die ik lees over mensen die rijk zijn, die succesvol zijn in business, lees ik dat die mensen allereerst dingen ‘geven’. En ik heb dat gewoon niet, voor m’n gevoel heb ik dat niet, tenminste niet zoals ik die verhalen begrijp. En het meest irritante is dat ik andere mensen heel veel gun, dat ik van alles en nog wat voor anderen wil doen. Alleen het enige wat met tegenhoudt, wat me dwarszit is dat ik niet precies weet wat andere mensen nu van me willen en het lijkt erop dat ik dus andere mensen niet geef wat ze hebben willen, of wat ze nodig hebben.
En even doorschrijvend is dus het belangrijkste gevoel dat ik heb dat andere mensen dingen van me willen, dingen van me willen hebben die ik niet heb, die ik ze niet kan geven. Alleen nu ik dit zo opschrijf denk ik wel dat ik de laatste tijd veranderd ben, dat ik de laatste tijd wel meer redeneer vanuit wat andere mensen willen of wat ik ze kan geven. En dus niet meer (alleen) redeneer vanuit mezelf.
Dus misschien komt het toch allemaal nog goed, misschien begin ik het dan nu toch echt te begrijpen. De tijd zal het leren, maar dat wordt ook wel tijd want het is ook de hoogste tijd dat in mijn behoeften voorzien wordt en dat ik bijvoorbeeld de schulden die ik nu heb eens een keer kan afbetalen. En ja, ik heb er veel van geleerd, van het laatste jaar en hoe je inderdaad van een goedbedoelende burger die altijd netjes z’n best gedaan heeft en zich fatsoenlijk voelde en wilde zijn. Maar ik vind het niet leuk en het wordt hoog tijd dat ik weer de dingen doe die ik leuk vind, die bij me passen en me niet meer in situaties gedwongen voel die niet bij me passen.
Dus als je nog een makelaar weet die toe is aan een nieuwe website waar hij netjes en efficiënt z’n panden kan beheren hoor ik het graag. Of andere bedrijven die een custom made website of web applicatie nodig hebben. Want daar ben ik goed in en heb ik heel veel in geïnvesteerd (zie Eigen Horeca Makelaar, Smaal Zwiterserland en покупкадомавшвейцарии.рф. En dat wil ik graag terugverdienen, niet alleen in geld, maar ook in waardering en, inderdaad, ook ten dienste van die mensen, van die bedrijven.