Ik doe het nog steeds, mijn zegeningen tellen, elke dag. En ze zeggen dat dat goed is, om daar bij stil te staan, om te kijken naar de dingen die je wél hebt in plaats van te kijken naar de dingen die je níet hebt. En ik doe dat dus elke dag, al meer dan een half jaar denk ik. Maar het wordt steeds moeiiljker, het kost me steeds meer moeite om dingen te vinden waar ik dankbaar voor ben. Want in een aantal basisbehoeften van mij is nog steeds niet voorzien, zoals veiligheid in de vorm van voldoende inkomen en zo en vooral in liefde en seks. En je hebt het allemaal zelf in de hand zeggen ze. En ergens is dat ook zo. Maar als omstandigheden niet meewerken of als keuzes nog niet uitpakken zoals je wilt, wat moet je dan, zeker als je ervaringen uit het verleden hebt dat het ‘niet werkt’?
En ergens maak ik dus blijkbaar een fout. En dat is waarschijnlijk net wat ze ‘the secret’ noemen. Maar als je zoekt en zoekt en zoekt en nog steeds niet gevonden hebt, na al die jaren, moet je dan blijven zoeken?
Ik denk het wel, maar vaak lijkt het alsof andere mensen het toch wat makkelijker hebben. Maar nu ik dit opschrijf weet ik dat dat niet waar is. Want er zijn inderdaad veel meer mensen die het slechter hebben dan ik.
Maar hoe zit dat nu, want als we met z’n allen nu elkaar gewoon proberen te helpen dat is alles in de wereld toch zo opgelost? En ik heb genoeg te geven, en ik probeer nog steeds en steeds meer te geven. Maar het wil gewoon niet meer, het is op, en er lijkt niks terug te komen. Niemand lijkt te zien wat ik nodig heb, wat ik graag wil. En mij te helpen.
Hoe zit dat nu? Herkent iemand dit?
En ik vond net deze quote op http://www.brighthub.com/office/home/articles/108879.aspx:
“I think everybody should get rich and famous and do everything they ever dreamed of so they can see that it’s not the answer.” – Jim-Carrey
Is dat een antwoord?