Vandaag heb ik eigenlijk voor de eerste keer de film The Secret helemaal bekeken. De film is gemaakt als een soort documentaire over de “Law of Attraction” en is ergens heel geruststellend omdat het onderwerp eigenlijk is ‘toeval bestaat niet’. Dit is ook iets wat bijvoorbeeld in het Christelijk geloof terugkomt als ‘predestinatie’ en ik kwam het gisteren tegen in een gesprek met een vriendin over Boeddhisme.
In mijn huidige situatie, of eigenlijk met mijn huidige denkpatronen, is het ook heel bedreigend, want ik betrap mezelf er steeds meer op hoe negatief mijn denkpatronen zijn. Dus ook geen wonder dat mijn situatie nog steeds niet stabiel is. Aan de andere kant ook weer geruststellend, want ik zie inderdaad dat dingen waar ik aan gedacht heb en die ik opgeschreven heb eigenlijk allemaal uitkomen. En ook geruststellend omdat ik steeds meer het gevoel heb dat ‘positief en negatief’ eigenlijk niet bestaan: je manifesteert gewoon, en dat is per definitie neutraal. Het is alleen de betekenis die je aan iets geeft die het positief of negatief maakt.
Als mens ervaar ik overigens wel steeds meer hoe vreemd het leven is, of liever gezegd het leven zoals je dat als mens ervaart. Ergens begin ik te geloven dat ‘ik’ inderdaad gewoon een klein deeltje ben van het universele bewustzijn en dat mijn ervaringen gewoon ‘ervaringen’ zijn, gewoon ‘manifestaties’ van het universele bewustzijn. Wat ik nog steeds niet precies begrijp en wat me eigenlijk irriteert is waarom ‘ik’ nu net degene moet zijn om het grootste deel van m’n leven ‘negatieve’ manifestaties te ervaren of te creëren. Of is het gewoon iets wat ervaren moet worden, wat ‘bewust’ moet worden, naast alle andere dingen. En komt of is alles uiteindelijk één, komt alles uiteindelijk samen? Zoiets moet het wel zijn, maar voor m’n gevoel klopt er ergens toch nog steeds iets niet.
Anyhow, positieve gedachten en gevoelens en zo zijn beter dan negatieve, tenminste vanuit de menselijke ervaring, dus toch maar daarop focussen.