Een goed begin van, ja wat eigenlijk? Deze dag misschien? Of deze avond? Nee, nog steeds niet gemakkelijk om een bericht te beginnen met ‘Een goed begin’ als je je kut voelt, als je diep van binnen het gevoel hebt dat je volledig gefaald hebt als mens, in deze maatschappij, of zoiets, als je (nog steeds) geen uitweg ziet uit de ellende waar je inzit. En ergens klopt dat allemaal natuurlijk niet. Want je kunt niet falen als mens. Hoe zou je dat moeten doen? Je bent gewoon wie je bent en daar kun je dus ‘niets aan doen’. Dus dat gevoel van gefaald hebben en nog steeds falen gaat alleen maar terug op wat ‘anderen’ vinden, op het oordeel van ‘anderen’. ‘Anderen’ die regels en wetten en zo gemaakt hebben. Omdat dat op de een of andere manier werkt, of werkte.
En ik vraag mezelf vaak af wat ik er zelf nu van zou vinden, hoe ik het zelf nu zou willen, als er geen ‘anderen’ waren. En dat is erg lastig, want ‘alles’ wat ik weet heb ik op de een of andere manier geleerd, op de een of andere manier van ‘anderen’ opgepikt.
En nee, ik wilde hier niet echt een filosofisch bericht van maken, maar ergens kom je daar toch op uit denk ik. En ik denk nu aan wat me het meest dwarszit en dat zijn dingen die het gevolg zijn van, ja van wat eigenlijk? Van fouten die ik in het verleden gemaakt heb? Of van beslissingen die ik in het verleden gemaakt heb? Maar het voelt niet echt alsof ik fouten gemaakt heb. Alleen het resultaat is dus dat ik nu diep in de schulden zit en dat ik geen idee heb hoe ik daaruit moet komen, behalve het huis verkopen. En dat laatste ligt heel gevoelig, want dat zou de derde keer zijn dat ik een huis zou verkopen omdat ik gefaald heb. En ik heb me dus voorgenomen dat ik het dit keer dus anders ga doen. En natuurlijk twijfel ik bijna continu of dat niet gewoon (weer) mijn eigenwijzigheid is. En misschien is dat ook wel zo. Maar wat moet ik anders? Ik heb nog steeds geen idee wat ik anders zou moeten doen, want ik heb m’n leven zo’n beetje rondom dit huis en rondom Lee gebouwd. En ja, dat is een keuze, maar toch wel een keuze die iedereen zich voor kan stellen denk ik. Want wat is er nu belangrijker dan ‘thuis’ en ‘relatie’, zeker als je homoseksueel bent en geen kinderen hebt.
Dus ja, waar ik dus niet uitkom is dat ik een paar jaar geleden heel veel geld geleend heb. En dat was gedeeltelijk dom, maar gedeeltelijk ook noodzaak omdat ik geen geld en geen inkomen had.
Ah, en waar ik dus echt niet uitkom is dat alles wat ik nu lees over uit schulden komen en zo er vanuit gaat dat je inkomen hebt. En dat heb ik dus niet of nauwelijks, hoewel je natuurlijk kunt zeggen dat ik boven m’n stand leeft. Maar dan nog, ik kan leven van duizend Euro in de maand en dat is toch niet zoveel als je nagaat dat ik afgestudeerd ingenieur ben met heel veel ervaring? En als ik die duizend Euro verdien kan ik denk ik al wel rente gaan betalen en misschien zelfs beginnen met de schulden terug te betalen.
Ah, en nu wil ik weer even terug naar hoe ik hier terechtkwam, op die schulden. Want schulden zijn slecht heb ik ooit geleerd. En ik moet (financieel) voor mezelf kunnen zorgen. En schulden moet je terugbetalen. Maar wie zegt dat? En het klopt ook helemaal niet, want mijn zus is geestelijk gehandicapt en kan niet voor zichzelf zorgen. En ik op de een of andere manier dus ook niet. Maar het is dus heel geaccepteerd dat er voor mijn zus gezorgd wordt en het is absoluut niet geaccepteerd dat er voor mij (financieel) gezorgd wordt. Dus wie bepaalt dat nu allemaal eigenlijk?
Maar goed, ik zit wat te zeuren en ik ben tegelijk met iemand aan het chatten over de nieuwe website van de Stichting SEMP, dus beter stoppen nu en later verder gaan met wat meer zinnig gedoe en wat minder klagen. En hopelijk richting antwoorden.