Het is raar, of eigenlijk niet, dat ik continu m’n eigen gedrag neersla zoals iemand het zo mooi uitdrukte. Want voor m’n gevoel heb ik m’n hele leven ‘nee’ gehoord op dingen die ik wilde, dingen die ik verwachtte, dingen waar ik naar uitkeek, dingen waar ik voor werkte. En als je dus voor je gevoel overal steeds nee op hoort, dan wil je toch niks meer, dan verwacht je toch niks meer, dan kijk je toch nergens meer naar uit, dan werk je toch nergens meer voor. Dan is toch alles grijs en grauw en maakt het toch niets uit of je nu hard werkt of niet, of je nu dingen doet of niet, of je nu iets wilt of niet, of je nu ergens voor werkt of niet…
En de laatste dagen ga ik regelmatig in gedachten terug naar m’n tienerjaren, naar de periode toen ik zo’n achttien was of zo. En toen wilde ik nog een heleboel, toen verwachtte ik nog een heleboel, toen keek ik denk ik nog uit naar dingen, toen werkte ik nog voor dingen. En ja, dat wil ik graag weer terug,maar niet gemakkelijk als je het gevoel hebt dat het antwoord toch altijd ‘nee’ is…
En ik vraag me nog steeds af of ik nu zo anders ben, of mijn leven nu echt zoveel slechter is dan dat van andere mensen, en hoe langer ik daar over nadenk hoe meer ik het idee krijg dat dat echt zo is. Onder andere de opmerking van iemand kort geleden dat je je mijn leven je ergste vijand niet toe zou wensen maakte dat ik bedacht dat m’n leven echt kut is en voor het grootste deel is geweest. En het rare is dat ik zo hard ben voor mezelf, dat ik mezelf verwijt, blijf verwijten dat m’n leven is zoals het is. En dat het mijn gedrag en mijn beslissingen zijn die maken dat m’n leven zo’n puinhoop is, maar hoeveel heb je nu werkelijk zelf in de hand? Ja, al die zelfhulp sites en boeken en zo beweren dat je je eigen succes en zo zelf in de hand hebt. En ergens is dat natuurlijk ook wel zo. Maar heel veel dingen heb je ook niet in de hand en ik krijg steeds meer het gevoel dat het wel erg gemakkelijk is om te zeggen dat je je eigen succes en je eigen geluk zelf in de hand hebt. En dat het vooral je instelling is die bepaalt of je gelukkig of succesvol bent of niet, dat je met een positieve instelling veel verder komt dan met een negatieve instelling.
En ja, er zijn van dat soort cirkeltjes en ik zie inderdaad met heel eenvoudige dingen zoals mensen groeten of naar mensen glimlachen inderdaad in bijna alle gevallen een groet of glimlach terug doen komen. En wellicht is mijn ‘nee’ idee ook zo’n soort cirkeltje, want wellicht, of misschien bijna wel zeker, vraag ik dingen op een manier die alleen maar ‘nee’ uitlokken of in ieder geval zeker geen ‘ja’ opleveren. Maar als je in zo’n cirkeltje zit, hoe kom je daar dan uit? En is het niet zo dat daar ook twee kanten aan zitten, dat er dus ook een ‘ja’ van de andere kant zou kunnen komen om dat cirkeltje te doorbreken in plaats van het ‘zelf te doen’ door anders te vragen?
Maar goed, daar wilde ik het niet over hebben. Eigenlijk wilde ik schrijven over dromen die ik had, zo rond m’n achttiende. Dromen die ik eigenlijk nog steeds heb, maar die door ‘het leven’ volledig de kop in gedrukt zijn. En dan verwacht je dus niet meer dat ze uitkomen, dan doe je er dus ook geen moeite meer voor om ze uit te laten komen.
En die dromen waren eigenlijk heel simpel, want mijn grootste droom was en is om ‘gewoon’ een relatie te hebben. Een partner waarmee je lief en leed deelt en waar je een seksuele relatie mee hebt. Een partner waar je samen mee door het leven gaat. En wie wil dat nu niet? Ja, ik weet dat er mensen zijn die zeggen dat ze dat niet willen, maar volgens mij wil de meerderheid van de mensen nog steeds een partner waar je lief en leed mee deelt, ja gecombineerd met liefde en seks.
En mijn andere droom was ‘gewoon’ een carrière hebben, ‘gewoon’ werken, geld verdienen. En ja, dat gewoon was wel iets als ‘manager’ of ‘bedrijfsleider’ of ‘eigenaar van een machinefabriek’, maar zo terugkijkend was ‘gewoon’ ingenieur of wat dan ook ook goed genoeg, gewoon genoeg, zeker nu.
En in de loop van de tijd werden die dromen wat groter, want toen ik nog ‘gewoon’ een baan had, best wel een goede baan, kon ik verre reizen maken en weekendjes weg naar Berlijn en zo en ook bijna elk weekend wat leuks doen in Nederland. En ja, lekker uit eten in dure restaurants, iets wat me eerst niet veel zei, maar waar ik later van genoot (en wat ik nu mis).
En dat is wat het nu juist zo moeilijk maakt voor me, nu ik al die dingen niet meer heb. Want ik weet dat al die dingen bestaan, hoewel ze wellicht wat minder perfect waren dan ik ze me nu zo voorstel. Maar ik weet dat ze bestaan en ik weet dat ik nu eigenlijk niets meer heb van dat ‘gewone’. Geen liefdesrelatie, geen seks, geen partner waarmee ik lief en leed deel, geen werk waar ik geld mee verdien en dus geen geld om dingen als reizen of weekendjes weg te bekostigen. En eigenlijk zelfs geen geld om vrienden te bezoeken of ’s avonds naar de stad te gaan of zoiets.
En het rare is dat ik nog steeds geen idee heb wat ik zou hebben kunnen doen of nu zou kunnen doen om die dingen die ik graag wil weer terug te krijgen, hoewel het niet helemaal waar is dat ik daar helemaal geen idee van heb. Want ik zou dus op zoek kunnen gaan naar een andere partner of ik zou op zoek kunnen gaan naar een (andere) baan. Maar iets houdt me tegen om dat te doen en dat iets is voornamelijk dat ik geloof dat die dingen een tijdelijke oplossing zijn en dat de werkelijke oplossing voor een beter leven ergens anders ligt, ja, inderdaad, in mezelf.
Want ik héb dus een andere partner en ben in een soortgelijke situatie terechtgekomen als waar ik met m’n eerste partner in zat. En ik héb ander werk, andere banen gevonden en kwam elke keer weer in een soortgelijke (negatieve) spiraal terecht. Dus een andere partner en een andere baan hebben mijn onvrede, mijn ongelukkig zijn, mijn niet tevreden zijn en mijn niet succesvol zijn niet opgelost. En natuurlijk kan het een volgende keer anders zijn, maar ergens heb ik het gevoel dat de ‘oplossing’ ergens anders moet liggen. In mezelf dus.
Alleen hoe, daar heb ik nog steeds geen idee van. Alleen adviezen van andere mensen en zo zijn het antwoord ook niet. Want heel veel van die adviezen heb ik ook opgevolgd en die werkten dus ook niet.
Dus toch ergens in mezelf…