Ja, het was 28 oktober en het moet 1989 zijn geweest. Daar dacht ik vandaag aan. Eén van de belangrijkste dagen in m’n leven. Dacht ik. En de laatste jaren gingen ze voor mij gewoon voorbij, tot vandaag. En ik twijfel nu zelfs aan het jaar, hoewel het natuurlijk 1989 was, maar ik moet er even over nadenken, even terugrekenen. En gek, dat is nu bijna vijfentwintig jaar geleden. Het leven gaat snel. En ja, ook langzaam.
En de andere datum moet ik opzoeken. Dat is 15 maart 2003. De gekste dag van m’n leven, of misschien gewoon de vreemdste gebeurtenis, de vreemdste ontmoetin van m’n leven. En die datum was ook bijna een ‘vergeetdatum’ geworden. Maar dat nu dus niet. Dit keer heb ik niet opgegeven. Dit keer moest het goedkomen. En vandaag kreeg ik weer een beetje vertrouwen, een beetje echt vertrouwen.
En ben ik nu ouder en wijzer geworden? Ouder wel, wijzer misschien ook, maar ik snap er steeds minder van en ik weet steeds minder ‘hoe het moet’. Gelukkig kon ik de laatste paar dagen weer huilen. Dat lukte heel lang niet, in ieder geval niet echt.
En iedereen lijkt het beter te weten, bijna iedereen die ik ken lijkt meer succesvol te zijn, gelukkiger te zijn. En ze weten allemaal hoe het moet. Net als al die ‘self help’ boeken en blogs en zo. En de ‘self help’ guru’s. En ja, recent ook de wetenschappers, de academici. Maar dat klopt dus niet. Ja, het klopt wel binnen je sociale omgeving, binnen de omgeving waarin je leeft, binnen familie en vrienden en kennissen en zo. En op je werk en in het verenigingsleven.
Maar als je dus kijkt naar het GDP per hoofd van de bevolking in verschillende landen loopt dat dus van ca. USD 500.00 tot USD 100,000.00 per jaar in 2012. En ik kon zo het gemiddelde niet vinden over de hele wereld, maar als je ziet dat daar ergens een factor 200(!) in zit dan klopt er dus ergens iets niet. Dan is de welvaart dus wel heel erg scheef verdeeld over de wereld, over de mensen. En bij even verder zoeken vind ik dus iets van een gemiddeld inkomen per persoon (werkend en niet werkend) van USD 10,000.00 per jaar (zie http://www.bbc.co.uk/news/magazine-17512040). Dat is overigens veel meer dan ik dacht, maar het is wellicht erg ongelijk verdeeld. Een ander statement is dat één derde van de wereldbevolking leeft van minder dan USD 2.00 per dag. En dat is ook iets dat ik dagelijks om me heen zie (en dat op dit moment zelfs voor mij geldt).
En ergens is het dus heel goed dat ik nu sta waar ik sta, zonder inkomen, zonder reserves, behalve een groot huis. Want ik snap nu wat beter wat echt arm betekent. En dat je dan dus het gevoel hebt geen kant uit te kunnen. En dat ik natuurlijk wel op de een of andere manier ergens een baan, inkomen zou kunnen vinden, waarschijnlijk. Alleen dat is wel heel makkelijk gezegd vanuit de Nederlandse situatie met wellicht nog steeds uitzendburo’s en zo waar je wellicht altijd als je doorzet nog wel ‘iets’ kunt vinden aan werk tegen minimumloon of zo.
En ik weet nu even niet waar ik met dit bericht naartoe moet. Ja, vanuit de vorige paragrafen kan ik natuurlijk verder redeneren dat ik op m’n vijftigste kan kijken of ik in Singapore of Hong Kong of Dubai of zo misschien best wel een baan kan vinden. En misschien nog wel iets ergens op mijn niveau, op middenklasse niveau. Alleen dan moet ik hier dus wel alles achterlaten, huis, partner, honden, vrienden, kennissen. En ja, als God een deur sluit zet hij wel ergens een raam open. Dat is allemaal zeker waar en ‘opnieuw beginnen’ heeft natuurlijk z’n mooie en uitdagende en interessante en wat niet al voor goede kanten.
Alleen had ik het me allemaal zo niet voorgesteld. En zijn er ook dingen waar ik nog steeds absoluut geen antwoord op heb wat me heel erg terughoudend maakt drastische stappen te zetten naar wat voor ‘inkomen’ dan ook.
Want ergens mis ik toch op de een of andere manier ‘people skills’, tenminste dat ben ik in Nederland in diverse benen bij diverse werkgevers tegengekomen. En dat ben ik hier met m’n/ons eigen bedrijf tegengekomen. En dat kom ik tegen in m’n privéleven. En dat kom ik tegen in m’n project Inspirationfor Success. En ik neem aan dat dat niet maar zo opgelost is, dat ik dat niet maar zo even kan veranderen omdat ik toevallig geld nodig heb.
En ja, ik heb allerlei dingen veel te lang uitgesteld, ik heb het veel te ver laten komen. Maar is dat echt zo? Vorige maand heb ik nog een offerte gemaakt voor een opdracht waar ik zomaar drie maanden goed had kunnen verdienen. Gewoon hier, gewoon vanuit de dingen die ik (technisch) de afgelopen jaren heb gebouwd. Gewoon de dingen waar ik goed in ben, waar ik de laatste jaren m’n vak van heb gemaakt. En waar ik normaal gesproken lol in heb.
En ik heb het even gehad met dit bericht. Het zijn wel de dingen die in m’n hoofd zitten, maar het komt er niet zo goed uit.
En ja, mijn grootste wens is gewoon één of meer business partners die me aan kunnen vullen, hetzij in Nederland, hetzij hier, hetzij ergens anders. Dat moet toch kunnen? Er moeten toch (veel) meer mensen zijn die in een soortgelijke situatie zitten, die marketing en sales skills hebben en zo en die een techneut zoeken zoals ik?
Daar moet toch iets moois uit kunnen komen?