Vandaag was een wat vreemde dag want ik was, zeker toen ik wakker werd, nog steeds erg geïrriteerd door alle dingen die m’n partner me de laatste dagen, of eigenlijk weken, gevraagd had plus het feit dat ons internet (en we hebben zelfs twee internet providers) niet goed werkt, waarschijnlijk omdat we op de een of andere manier worden ‘afgeknepen’. En ik ben onder andere voor m’n werk afhankelijk van internet, dus het is erg vervelend als dat niet goed werkt en zeker erg tijdrovend. Tijd die ik niet extra bij klanten in rekening kan brengen. Maar ook privé is het erg vervelend, want er zijn vanwege de kerst nogal wat mensen hier en we verwachten er meer en iedereen kijkt voor ‘internet’ naar mij. En ik heb dus geen invloed op de policies van internet service providers of op de Filipijnse wet, in ieder geval niet direct.

En die dingen brengen me ook weer op het feit dat er dingen zijn die je gewoon niet in de hand hebt, dingen die je niet onder controle hebt, dingen die je niet kunt beheersen. En ik voel wel zo’n beetje aan hoe al die theorieën gaan over dat je je leven en geluk en wat niet al meer zelf in de hand hebt en ergens is dat natuurlijk zo. Maar toch was ik het zeker vandaag en gisteren erg zat om zo afhankelijk te zijn van organisaties, van systemen waar je geen enkele (directe) invloed op hebt en waar je dus wel afhankelijk van bent voor inkomen of ook privé en plezier. Want door die afgeknepen internetverbindingen werkt dus mijn Skype ook niet goed en dat betekent dat ik mensen niet fatsoenlijk kan bellen, in ieder geval niet tegen een aantrekkelijk tarief.

En ja, ik kies ervoor om hier te blijven wonen, in dit huis en in de Filipijnen, en als ik die keuze niet zou maken zouden een aantal dingen inderdaad wat anders zijn, zou ik rijker kunnen zijn en een betere internetverbinding kunnen hebben. Dus ja, ‘je hebt het zelf in de hand’. Maar toch vind ik dat iets te gemakkelijk geredeneerd, want als ik hier weg zou gaan zou dat de derde keer zijn dat ik onvrijwillig m’n huis, m’n thuis achter me laat. En dat is denk ik ook de belangrijkste reden dat ik hier blijf, dat ik hier tot nu toe ben gebleven.

Maar goed, in de loop van de dag ging het wat beter en ik merk steeds meer dat als ik m’n gevoel volg, m’n innerlijke stem, dat dingen vaak beter of zelfs goed terecht komen dan als ik op de negatieve, op de vervelende dingen blijf focussen. Dus zelfs die internetverbindingen die niet goed werken hebben misschien een reden en als ik daaraan denk wordt ik direct ook wat rustiger. En zo volgde ik vandaag m’n gevoel en ging dus niet bij Smart naar binnen, ondanks dat ik daar wel even naar binnen keek. Dus ik had wel het gevoel er naartoe te lopen, maar niet het gevoel, toen ik naar de medewerkers keek die aan het werk waren, om naar binnen te gaan. Waar ik wel naar binnen ging was de boekwinkel ernaast en op de een of andere manier pakte ik een ‘self help’ boek op waarin ik een interessant hoofdstuk vond over ‘in de box’ zitten of ‘uit je box’ gaan.

En er werden diverse opties besproken om ‘uit je box’ te komen, je ‘negatieve’ box, en geen van alle manieren was een oplossing. De enige oplossing die werd aangegeven was de manier waarop je dingen doet en het kwam eigenlijk exact overeen met hoe ik het voel, met wat ik weet, met wat jij weet. En ik vond het boek te duur om mee te nemen, maar misschien toch interessant om terug te gaan en het misschien toch kopen, want ik zou graag wat van de dingen delen die ik in dat boek vond.

Het zette me in ieder geval aan het denken over hoe ik mijn internetprobleem misschien beter aan zou kunnen pakken. Niet met mijn geïrriteeerde mailtjes die ik gisteren stuurde, maar misschien gewoon hulp vragen van de mensen van de servicedesk. Dat is namelijk één opmerking die is blijven hangen na een wat negatief telefoongesprek met ook iemand van een call center of zo die vond dat ik niet luisterde. En misschien deed ik dat niet, maar dat was deels bewust en had effect. Maar een belangrijke boodschap kwam niet direct over, dus er zat toch wel wat in, in dat luisteren, zeker met de opmerking ‘ik ben er om u te helpen, ik probeer u te helpen’.

Dus ja, toch wat geleerd, tenminste als ik het onthoud. Iets waar m’n partner nog weleens over klaagt, dat ik dingen vergeet die ik geleerd heb.