Ja, vandaag was zo’n dag die grauw was. En ik kon niet veel met die grauwheid behalve proberen die te accepteren. Gelukkig was m’n gezondheid een stuk beter, maar dat nam die grauwheid niet weg. Ik voelde me alleen maar moe, en nog steeds.

En gek, bovenstaande doet me eraan denken dat ik ergens een schrijver ben die op een best wel mooie manier woorden aan elkaar kan rijgen. En op de een of andere manier houd ik wel van schrijven. Dus toch doorgaan met m’n boek? Dat is toch hoe veel schrijvers hun schrijversleven beginnen en ook vervolgen? Met een autobiografie of autobiografische verhalen?

Maar vandaag dus even niet. Vandaag is er alleen maar moe.