“Wie vertoonde deze gedragingen tijdens mijn jeugd of droeg mij op het niet door te vertellen, of niet te delen wat ik ervan vond?”
Alweer zo’n vraag waar ik niet zoveel mee kan, die ik niet herken. En die gedragingen moest ik even opzoeken, maar dat is waarschijnlijk hoofd afwenden bij verwaarlozing of misbruik.
Het eerste wat in me opkomt is dat ik die gedragingen gezien heb bij m’n moeder, dat ze ons, mijn zus en ik, soms vroeg om dingen niet aan m’n vader te vertellen of zo, maar ik weet niet eens meer wat.
En nu ik dit zo schrijf en ook bij bijna alles wat ik doe de laatste tijd komt vaak de zin bij me op die ik me vanuit een ‘psycholoog situatie’ herinner: “Maar wat vind je er zelf nu van?”. Want ik merk dat ik bij (bijna?) alles wat ik doe alleen maar denk aan wat een ander ervan zou vinden.
En ik las iets van “in plaats van het leven te overleven het leven in vrijheid leven”. En ik ben gewoon het leven aan het overleven, al heel lang. Ik voel nauwelijks of geen vrijheid. Altijd bang voor anderen, dat anderen nee zeggen, en dat doen ze dan ook in het algemeen, me altijd afhankelijk voelen van anderen.
Dus er is ook nog een andere manier? Leven in vrijheid? Ik heb er eerlijk gezegd geen idee van hoe dat eruit zou moeten zien. Want voor m’n eerste levensbehoeften, onderdak, veiligheid, voedsel en seks voel ik me 100% afhankelijk van anderen. En ik heb geen idee hoe ik die dingen in vrijheid zou moeten ervaren. Want mijn ervaring is dat je zonder geld nergens komt en dat mijn behoefte aan seks het grootste deel van m’n leven in ‘nee’ heeft geresulteerd.
En ik heb het gevoel dat ik niets (meer) te bieden heb, want lang geleden heb ik gemerkt dat ik op de een of andere manier niet pas in het bedrijfsleven, in de maatschappij wat betreft geld verdienen. En ook het hebben van een eigen bedrijf en nu min of meer als freelancer of ZZP-er werken levert de laatste tijd ook niets op. Dus ja, ik doe nog wel wat projecten die ik zelf kan, waar ik anderen niet voor nodig heb, maar dat is het dan.
En vrienden keren zich op de een of andere manier van me af. En ik ben dus maar gestopt met ‘achter ze aan te lopen’, ondanks dingen als ‘dat je er zelf opuit moet’ en zo.
En ja, een partner die al jaren geen seks wil is ook niet handig en omdat ik erg monogaam ben ingesteld kan en wil ik dat niet op een andere manier invullen. En ik herken dat geen seks willen van mijn vorige relatie, dus blijkbaar heeft dat iets met mij te maken.
En nu ik dit zo allemaal opschrijf klinkt het allemaal wel erg negatief. Maar zo bedoel ik het niet. Het is gewoon dat ik niet meer weet wat ik moet doen, want alles wat ik weet heb ik geprobeerd, en meer, en het werkte niet.
Dus wie is nu m’n voorbeeld? Ik merk de laatste tijd dat ik erg op m’n moeder lijk. En m’n moeder is (de laatste tijd?) altijd iets van ‘kan niet’. Dus is dat dan wat ik heb overgenomen of zo? Kan niet?
En ja, m’n partner wilde niet dat ik met andere praatte over wat er in onze relatie gebeurde, want dat was naar zijn idee iets van ons. En ik vond dat vreemd, want volgens mij kunnen adviezen van anderen helpen om bijvoorbeeld een relatie te verbeteren. En daar ging ik in mee, omdat dat natuurlijk best wel romantisch is, om alles samen te hebben. Maar achteraf misschien niet zo handig.
Maar goed, dit zijn nu net dingen waar het programma van Codependents Anonymous over gaat, dus misschien zijn er oplossingen. En de vraag waar dit bericht mee begon is daar onderdeel van. Dus die dingen opschrijven is wellicht een stap, een stap naar herstel.