Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat ik toch weer op gang kom, ondanks dat ik me nog steeds erg moe en lamlendig voel. En geen idee wat daar nu de oorzaak van is. Soms is dat gevoel er gewoon en dan is het erg moeilijk voor me om dingen op te pakken, dingen te doen. Zo ook vandaag, en m’n dagelijkste to-do lijst heb ik dus ook niet echt gedaan de laatste dagen.

Maar gelukkig wel wat achterstallige boekhouding gedaan. En dat geeft me toch wat bevrediging.

En ja, misschien gewoon een teken van het Universum, van God, dat ik het maar even rustig aan moet doen.

Ondanks dat ik het niet begrijp en een beetje het gevoel heb dat ik weer steeds verder achter kom.

Maar inderdaad, actie zonder inspiratie, zonder het juiste gevoel werkt meestal niet. Of misschien wel nooit niet.

Dus toch maar even rustig aan.