“Een goed begin” was ik dus gisteren vergeten als begintekst. En ik wist dus niet goed of ik dat nu moest veranderen of niet toen ik het me realiseerde, en dat was kort nadat ik het bericht van gisteren gepubliceerd had. En uiteindelijk besloot ik maar van niet, want ik kon die tekst er niet passend inkrijgen.
En ja, die tekst “Een goed begin” als begin van elk bericht op deze site is best wel vreemd of begint steeds vreemder te worden. Want meestal schrijf ik dus over het omgekeerde, meestal begin ik met iets als “Een goed begin was het niet…”. En dat soort dingen maken dus dat ik me steeds meer realiseer hoe ongelukkig ik eigenlijk ben. En ik weet nog steeds niet precies hoe dat met andere mensen zit, want het lijkt nog steeds dat de meeste andere mensen meer dan gemiddeld gelukkig zijn. Of gewoon iets als ‘niet ongelukkig en ook niet gelukkig’. Terwijl ik er dus steeds meer achter kom dat ik dus echt ongelukkig ben, dat er dus echt belangrijke dingen in m’n leven zijn die ik graag anders zou zien, waarvan ik weet dat ze anders, beter zouden kunnen zijn.
En ja, ik leest best wel veel berichten op andere sites, of in ieder geval krijg ik een aantal e-mails van sites die gaan over je gelukkiger voelen en zo. ‘‘ sites. En daar staan dus in het algemeen veel inspirerender dingen op dan op mijn sites. En als ik zo lees over die auteurs dan gaat het daar ook altijd niet zo gemakkelijk, dan voelen zij zich dus ook niet altijd, of misschien zels meestal niet goed, niet gelukkig.
Ah, ja, en ik heb nog steeds geen groot lezerspubliek. En gedeeltelijk wijt ik dat aan mijn ‘slechte’, mijn negatieve schrijven. Maar dat is natuurlijk onzin, want ik schrijf gewoon en er zullen best mensen zijn die het leuk of fijn of goed of whatever vinden om dat te lezen. Want ik lees ook overal, van succesvolle bloggers en zo, dat je toch vooral je eigen stijl moet vinden, je eigen publiek moet vinden. Of dat dat publiek jou moet vinden. En nee, ik heb nog steeds geen systeem om mensen e-mails te sturen als er iets nieuws op de site staat en zo, hoewel dat misschien een ingebouwd onderdeel van WordPress is, maar dat weet ik dus niet zeker. En ik heb ook geen pop-up geïnstalleerd om e-mail adressen van mensen te krijgen, iets wat veel, ik denk de meeste, ‘blogging type‘ sites doen.
Maar wacht even, ik vergeet dat het verkeer naar met name Inspiration for Success de laatste tijd drastisch is toegenomen. En ja, dat heeft vooral te maken met de pagina top inspirerende sites en niet met mijn dagelijkse berichten.. Maar dat betekent dus wel dat zo’n 1.500 mensen per maand, en dat is zo’n vijftig mensen per dag, naar mijn site gaan, mijn dingen lezen, wat het dan ook is. En dat geeft nu best wel een gevoel van succes, ondanks dat het nu ook wat druk creëert om het beter te doen, betere content te maken.
En ja, het geeft dus ook een goed gevoel dat de pagina die toont hoeveel pagina’s er geïndexeerd zijn een gestadig stijgende grafiek laat zien, een grafiek die dus aangeeft dat er gemiddeld iets meer dan zeven pagina’s of zo per week worden toegevoegd.
En dat geeft dus een heel goed gevoel, een gevoel van succes. En ergens geeft het ook een gevoel van afstand, iets als ‘heb ik dat echt gedaan, elke dag een bericht geschreven en pagina’s gemaakt’? Maar het meest overwegende gevoel is denk ik het gevoel dat je alles kunt bereiken, als je het maar continu doet. Want als ik dus naar die grafiek kijk, zie ik dus dat er geen andere mogelijkheid is dan dat ik op de een of andere manier succes zall hebben, ook als ik naar de grafiek van het verkeer naar de website kijk, hoewel die laatste wat minder duidelijk omhoog gaat (ik denk omdat ik daar normaal alleen maar het verkeer van één maand zie en in een maand verandert er niet zoveel).
Maar het gekke is nog steeds dat ik in de praktijk dus niets merk van bijvoorbeeld het verkeer dat omhoog gaat. Want ik krijg nog steeds nauwelijks, zeg maar geen, feedback.
En ik ken die dingen wel van andere dingen die ik gedaan heb, zoals computerprogramma’s en websites maken. En als die dus af zijn, in gebruik zijn, dan merk je er dus ook niets van dat ze gebruikt worden. Dan is er dus ook afstand, tenzij er iets fout gaat of zo. Maar goed, dat geldt denk ik voor veel dingen, zoals bijvoorbeeld ook het schrijven van popsongs. Want dat doe je één keer en dan gaat zo’n song een eigen leven leiden. Het wordt gezongen door anderen en als het eenmaal een cd of mp3 is geworden wordt het ook heel anoniem.
Dus ja,gek al die dingen. Maar die grafiek vertelt me dus dat als ik zo doorga, met het schrijven van één bericht per dag, behalve zondag, dat het dus niet anders kan of er komen meer bezoekers en zo. En dus meer succes. En dus ook, als het aantal bezoekers maar groot genoeg is, commentaar en andere feedback en zo. Maar inderdaad, het duurt even, tot nu toe zo’n anderhalf jaar en dat is best wel lang. En ja, ik begin te geloven dat het het waard is. Dus misschien ook iets voor jou? Of iets anders?