Ja, nu wordt het wat moeilijker om berichtjes te schrijven. Zoals eerder aangegeven merk ik steeds meer dat ik nogal impulsief ben en ik denk dat ik deze blog ook best wel impulsief begonnen ben, hoewel de reden heel serieus was en er een best wel diep fundament onder het begin ligt. En vanuit dat fundament ben ik nu vast van plan van deze blog een succes te maken.

Ondanks de impulsieve start zit er een lange historie achter deze blog, want ik ben al een paar keer begonnen met in blogvorm over mezelf te schrijven. Alleen hoopte ik altijd dat die ‘gewoon gevonden’ zou worden en dat ik vanzelf een groep mensen zou krijgen die geínteresseerd zouden zijn in wat ik schreef. Die eerdere blogs gingen voor zover ik me herinner altijd over ‘mij’, en in een behoorlijk egoïstische vorm denk ik. Een vorm van aandacht vragen als ik er nu zo op terugkijk.

Natuurlijk gaat deze blog, in ieder geval tot nu toe voor zover ik me herinner, ook vooral over ‘mij’ en in dat opzicht is er dus niets veranderd. Wat wel veranderd is denk ik, is dat ik in deze blog wil proberen dingen te delen waarvan ik denk dat ze voor anderen belangrijk of interessant kunnen zijn.

Waar ik de laatste tijd nogal mee bezig ben heeft vooral te maken met ‘ik en de ander’. En ik denk dat iedereen die met spiritualiteit bezig is uiteindelijk aanloopt tegen iets als ‘wie ben ik’. En gerelateerd daaraan iets als ‘wie is de ander’. En vervolgens iets als ‘wat betekent dat dan’. Ergens geloof ik dat ‘alles één is’ en dat jij en ik dus ‘één’ zijn. Maar hoe komt het dan dat alles zo gescheiden lijkt, dat we elkaar vaak niet begrijpen, dat we elkaar vaak pijn doen. En hoe komt het dan dat mjn ego zoveel wil. En is dat laatste dan goed of fout?

Ja, gisteren en vandaag vond ik het wat lastig een berichtje te schrijven. Eerder had ik zoveel in m’n hoofd, maar vandaag en gisteren kwamen er de dingen die er nu staan. En hebben jullie nu iets aan wat ik in dit berichtje schrijf? Geen idee eigenlijk, maar gedachten delen is wellicht toch ‘geven’ en dan heb ik vandaag misschien toch iets aan jullie gegeven.

Ja, daar worstel ik mee: wat is ‘geven’. Daar kan en kon ik nooit zoveel mee.