Ik heb nog steeds moeilijke starts elke dag, ook vandaag, maar nu ik dit zo opschrijf bedenk ik me dat ochtenden nooit mijn sterkste kant zijn geweest. ‘Niet storen voor de koffie’ is al heel lang iets dat bij mij hoort. En nu ik dit zo opschrijf is dit misschien een ‘limiting belief‘ dat ik misschien zou kunnen veranderen, maar ergens geloof(?!) ik toch in avondmensen en ochtendmensen.

Over die moeilijke start elke dag, daar zit toch nog steeds iets achter dat ik nog steeds het einde niet zie, het licht niet zie. Ik weet dat er meer is dan de situatie waar ik nu in zit, dat ik het succes kan bereiken waar ik naar zoek. En ook dat dat succes, die andere situatie beter is voor iedereen, met name de mensen om me heen. En nee, het tellen van mijn zegeningen werkt ook niet echt, of in ieder geval niet altijd.

Het meest frustrerende is dat ik weet dat er meer kan, weet dat ik meer kan, alleen zie ik op de een of andere manier de weg nog niet goed. En het duurt gewoon lang. Toch merk ik ook steeds meer dat wat ik ook lees over succes, dat de mensen die het bereikt hebben allemaal noemen dat je doorzettingsvermogen moet hebben, dat je, voordat je het succesb bereikt, ontzettend veel dingen moet overwinnen, moet incasseren. Dus inderdaad, blijkbaar hoort wat ik nu doormaak bij de weg naar succes. Ik weet dat ik op een aantal gebieden meer doe dan anderen, dus daar moet op de een of andere manier iets uitkomen. Dat kan niet anders. Alleen zie ik het soms of vaak even niet.

En vandaag, bij één van die dingen die ik doe, kwam ik een ‘quote’ van Martin Luther King Jr. tegen (vertaald): Het duister kan het duister niet verdrijven; alleen licht kan dat doen. Haat kan haat niet verdrijven; alleen liefde kan dat doen.

En ik heb het gevoel dat ik in het donker zit en misschien wat veel donkerte uitstraal. Dus ik ga op zoek naar meer licht en ga meer licht uitstralen.

Wat straal jij uit?