Ik voel me erg gespannen, hetzelfde gevoel dat ik had in de latere jaren met Nico. Spanning in m’n benen, een heel vervelend gevoel. En dat is heel lang weggeweest, hoewel het een paar weken geleden of zo er ook was. Maar vandaag was het er weer, en ja, het heeft te maken met relatie, met dat ik me niet kan uiten of zo, dat ik niet kan uitleggen wat ik nodig heb of zoiets.

En ik probeer dus continu aan anderen te geven wat ik denk dat zij nodig hebben. Zoals bijvoorbeeld Lee met rust laten, die vanmorgen vroeg terug was. En die dus niet gestoord wilde worden. En niet wilde praten vandaag, geen contact wilde. En ja, daar heeft natuurlijk dat gevoel mee te maken, want mijn gevoel en verstand zeggen ‘let him be‘, iets wat vrienden en familie vaak zeggen over hem. Maar mijn gevoel zegt ook ‘en ik dan’? En mijn gevoel zegt ook iets van, ‘waarom maken we er nu niet gewoon iets van’? Zo zijn we toch begonnen? Zo ging het toch toen er nog geld was?

En ja, zo langzamerhand begin ik te geloven dat het in het leven niet om geld gaat. Maar waarom gaan m’n relaties dan kapot als er geen geld meer is, als ik geen inkomen meer heb of niet genoeg inkomen? Of als het me teveel moeite, teveel energie kost?

Of gaat het dan toch allemaal om geld, alleen maar om geld? Iets van ‘no money, no honey‘? En ergens blijf ik geloven dat het om liefde gaat en niet om geld. Maar zo langzamerhand begin ik te geloven dat liefde, romantische liefde, en seks de duurste dingen zijn die er berstaan, ja in geld.