Ik voelde me vandaag niet echt produktief en voel me dat nog steeds niet en dat vind ik eigenlijk best wel een naar gevoel, maar ik weet eigenlijk ook niet precies wat ik nu zou moeten veranderen om meer produktief te zijn of me beter te voelen.
Vanmorgen werd ik dus weer heel gespannen wakker en het duurde nogal even voordat ik op gang was. En vervolgens wilde ik naar de stad om de elektriciteitsrekening te betalen en vervolgens een gesprek met m’n businesspartner te hebben. En daarna eventueel samen met ons bezoek naar Flamenco te gaan, ook weer voor business.
En die dingen heb ik dus gedaan, naar de bank gaan en het gesprek met m’n businesspartner en naar Flamenco. Alleen duurde het bij de bank veel langer dan verwacht, was ik vervolgens te vroeg voor m’n afspraak en waren daarna de mensen waar ik mee wilde overleggen niet in Flamenco. En dus heb ik voor m’n gevoel vandaag eigenlijk niets gedaan.
En ja, vervolgens kwam ik thuis, best wel moe, en was ons bezoek er nog en heb ik tot zo’n half uur geleden gezellig zitten praten.
Dus was het nu eigenlijk wel zo’n onproduktieve of ineffectieve dag? En waarom is dat zo belangrijk om produktief te zijn? Want met name bij dat laatste vraag ik me steeds meer af waarom dat nu zo belangrijk is. Want er is enorme werkeloosheid en heel veel mensen doen dus helemaal niets of bieden hun werkcapaciteit aan en daar is geen vraag naar. Dus waarom moeten we nu zo nodig produktief of effectief zijn? En gaat het hele leven nu alleen maar om ‘werk’ en ‘geld verdienen’?
En ja, dan kom ik toch weer terecht op m’n stokpaardje, dat we een andere manier moeten zien te vinden om welvaart te verdelen of te produceren. Want op de een of andere manier werkt het systeem dat de laatste paar honderd en/of de laatste tientallen jaren gewerkt heeft niet meer. En misschien werkte het ook minder goed dan we denken, want ik herinner me nog dat ik in de jaren tachtig in Japan was, een land dat het toen economisch bijzonder goed deed, een land dat zelfs een voorbeeld was voor de rest van de wereld, en dat een heleboel verborgen werkeloosheid had in de vorm van verkoopmedewerkers in warenhuizen die ‘niets’ deden. En ik zie hetzelfde hier nu in de Filipijnen, heel veel mensen in de verkoop die wachten op klanten en heel veel bewakingspersoneel dat ‘niets’ doet.
Dus zou het niet beter zijn als we eens wat meer zouden nadenken wat we graag zouden willen en wat minder over wat we zouden moeten?