“Waar en hoe heb ik geleerd dat het hebben van een relatie me compleet zou maken? Heb ik deze dingen geleerd door de woorden of daden van anderen? Zo ja, van wie?”
Ik weet dat ik zo rond m’n zestiende of zo besloten heb dat ik een relatie wilde zoals een huwelijk. En ik heb eigenlijk geen idee waar dat idee nu precies vandaan komt of kwam. Ik weet wel dat m’n ouders erge voorstanders waren van geen seks voor het huwelijk. En m’n moeder ging er altijd prat op dat ze geen seks had gehad met m’n vader voordat ze getrouwd waren, maar door een opmerking die ze later maakte twijfel ik of dat echt het geval was en ik vraag me dan ook af dat als mijn twijfel gerechtvaardigd is of ze daar niet een enorm schuldgevoel over had of heeft.
En dat hebben van een relatie, dat getrouwd zijn heb ik gewoon meegekregen in m’n opvoeding. Dat was ook gewoon de tijd volgens mij, dat je gewoon ‘netjes’ trouwde als je volwassen was. En dat geen seks hebben voor het huwelijk hoorde daar gewoon bij, hoewel ik het erg vreemd vind dat ik seksueel best wel aktief was tussen m’n tiende en m’n zestiende of achttiende en op de een of andere manier nooit de relatie heb gelegd met ‘geen seks voor het huwelijk’. Maar die seks van mij op die leeftijd, en later ook, was gewoon dat hunkeren naar liefde van een andere jongen waar ik eerder over geschreven heb, dus meer hunkeren naar liefde en minder ‘seks’.
Dus ergens moet dat idee van het hebben van een relatie om me compleet te maken van vóór die tijd zijn, zelfs voor m’n tiende of zo, want toen hunkerde ik al naar contact met een andere jongen. Ik weet nog goed wie de eerste jongen was waar ik verliefd op was en dat moet rond m’n elfde of zo geweest zijn want ik zat toen nog op de basisschool.
En één ding meer staat me bij, dat ik zo rond m’n veertiende erg gelovig was en daar hoorde wellicht ook het idee van geen seks voor het huwelijk bij. En misschien is daar waar het idee van het moeten hebben van een relatie begonnen is, want ik had behoefte aan seks (liefde?) en kon dat dus niet buiten een relatie vinden vanwege mijn geloof ‘geen seks voor het huwelijk’ en dus ook geen seks buiten het huwelijk.
En het gekke is dat ik die ideeën nog steeds heb, ondanks dat ik tot de conclusie ben gekomen dat het op z’n zachtst gezegd geen handige ideeën zijn, de ideeën van geen seks voor of buiten het huwelijk en het idee van levenslange (monogame) relatie. Recent denk ik vaak na dat ik nu anderen, jongeren, zou afraden om seks te koppelen aan relatie of zelfs een relatie aan te gaan. Want die combinatie van seks en relatie zoals ik me die voorstel, zoals ik die altijd wilde en zoals ik die nog steeds wil heeft tot gevolg gehad dat mijn seksleven voor het grootste deel van m’n leven bijna niet bestaand is geweest, op z’n zachtst gezegd niet bevredigend is geweest en nog steeds niet is.
En logisch gezien is het natuurlijk erg vreemd dat ik aan dat idee van levenslange, monogame relatie blijf vasthouden, ondanks dat ik er (voor anderen) niet meer in geloof. Maar het is gewoon iets wat ik wil en wat ik mezelf en de wereld wil laten zien, dat het wel kan, dat ik uiteindelijk zal hebben wat ik altijd wilde.
En het is zeker vreemd omdat ik geloof dat mijn belangrijkste drijfveer (in het leven) seks is en ik geloof dat dat voor de meeste of misschien wel alle mensen geldt. Dus waarom ben ik bereid mijn seksleven op te geven voor een idee van ‘levenslange monogame relatie’? Dat is een vraag die ik me de laatste tijd vaak stel, maar ik kom er niet goed uit, hoewel er ergens nog een praktisch ding speelt als geen condooms hoeven te gebruiken zodat ik me vrij kan voelen.
Dus heb ik die dingen geleerd door de daden en woorden van anderen? Ik denk het wel, vooral door de woorden in de bijbel en van m’n moeder, en misschien van m’n vader, maar ik kan me niet herinneren dat m’n vader hier zo streng in was, in ieder geval niet in woorden. Hij straalde het wel uit en ik denk dat hij erin geloofde, maar het gekke is dat hij het voor zover ik me nu herinner nooit uitsprak, dat seks altijd binnen het huwelijk moet. Maar hij was denk ik wat dat betreft erg wijs en praktisch.
Dus deze vraag brengt me niet veel verder, want ik was daar al over aan het nadenken, maar ondanks alles zet ik alles op alles om m’n huidige relatie te laten werken, inclusief een bevredigend seksleven. En is dat nu codependence? Ik weet het niet, ik denk zelfs van niet, ondanks dat het een kenmerk van codependency is om aan dingen te blijven vasthouden ondanks dat ze niet werken.