Een goed begin van de dag met twee SMS berichten in mijn telefoon, één van een klant met het bericht dat de check voor de jaarlijkse betaling klaarlag en één van Mitsubishi Cagayan de Oro dat de zwarte Mitsubishi Pajero die ik eerder deze week mocht bekijken en waar ik foto’s van mocht maken afleveringsklaar was. En dus een nieuwe mogelijkheid om mijn droomauto van dit moment te bekijken, meer foto’s te maken en eventueel zelfs de eigenaar te ontmoeten om bijvoorbeeld een proefrit te maken of foto’s te maken op onze oprit.
En nee, niet veel mogelijkheden om nog mooie foto’s te maken, maar toch even van de gelegenheid gebruik gemaakt om kennis te maken met de manager. En natuurlijk toch nog even twee foto’s met een ‘uitgepakte’ Pajero.
En deze hele ‘zwarte Pajero’ exercitie heeft me nog geen nieuwe zwarte Pajero opgeleverd, maar toch wel, ja, hoe moet ik dat nu zeggen, een soort beleving hoe dingen werken en wat je allemaal wel niet kunt bereiken met een simpele gedachte en wat succesprincipes. Want wat ergens heel lang geleden begon met een foto op de desktop van mijn computer, op mijn ‘vision board‘ resulteerde dus toch een paar dagen geleden dat ik in zo’n auto zat. En dat ging dus via foto’s die ik een paar maanden geleden afgedrukt had, eerst zwart-wit en later kleur. En de laatste maanden met visualisaties van in zo’n Pajero zitten terwijl ik omhoog naar ons huis reed.
En het vreemde is dat ik dus de laatste weken in gedachten eerst mijn zwarte Pajero door de poort de oprit zag oprijden. En nee, dichterbij wilde hij nog niet komen. Maar vorige week of zo kon ik me hem dus voor de deur in de carport zien staan en kon ik me voorstellen hem gewoon te gebruiken, gewoon in en uit te stappen en naar de stad te gaan. En eind vorige week zag ik er dus één voor de dealer in Cagayan de Oro City staan. En maandag werd ik dus gebeld dat ik hem mocht komen bekijken en foto’s mocht komen maken. En ja, dat gaf en geeft me toch te denken. Want wat dus begon als een gedachte die ik vervolgens vorm gaf met foto’s waarna ik begon met duidelijker visualisaties was er dus nu opeens een echte zwarte Pajero in Cagayan de Oro City waar ik dus zelfs in mocht zitten.
En nee, nog steeds geen idee waar nu (het geld voor) die zwarte Mitsubishi Pajero voor mij vandaan moet komen, maar vandaag zag ik weer een video dat dat niet mijn taak is, om over het ‘hoe’ na te denken. Ah, en hetzelfde bericht kreeg ik dus in een e-mail van een blogger die ik volg.
Dus dat kan toch allemaal geen toeval zijn? En inderdaad, het gaat ergens allemaal om geloof (‘faith‘), dus daar maar eens wat verder aan gaan werken. En dat deed me weer denken dat ik me vaak zorgen maak over hoe ik m’n schulden terug moet betalen, maar vanavond dacht ik dus dat ik beter kan visualiseren, ‘voelen’ hoe het zou voelen, hoe het zou zijn om geen schulden meer te hebben. En ja, dat gaf opeens een heel ander gevoel, veeeeeel positiever.