Weer een rare dag vandaag. Op de een of andere manier beginnen de dingen die ik doe hun vruchten af te werken, maar het gaat vaak toch op een rare manier. En vandaag was raar omdat ik erin slaagde veel sneller op te staan dan ik normaal doe. Ik was dus wel uit bed, maar het kostte me nog meer tijd om op gang te komen dan anders, dus uiteindelijk was ik later dan anders.

Toch heb ik op de een of andere manier het gevoel dat dingen beter zijn, beter gaan, ondanks dat het nog niet echt zo voelt en ondanks dat ik nog erg onzeker en bang ben, bang dat alles weer terugvalt en nog slechter wordt.

Ja, nog steeds gek om hier te schrijven. En inspirerend is het vast niet voor de meeste mensen. Maar toch blijf ik schrijven, want áls ik het succes of de successen bereik die ik zoek, wil ik dat anderen die dan staan waar ik nu sta kunnen lezen waar ik nu sta en dat dit voor mij de weg was, de weg naar success. Dat er dus tóch hoop is, dat ondanks hoe diep je gedaald bent, hoe diep je gevallen bent, je tóch alles in het leven kunt bereiken wat je wilt.