Ik worstel toch nog steeds met de balans van geven en nemen, of beter gezegd geven en ontvangen. Ook worstelde ik even met de titel van dit bericht.
Nu ik dit zo opschrijf bedenk ik me dat het misschien mijn mindset is dat ik vaak voel dat ik meer geef dan ik ontvang. De zin in m’n hoofd is namelijk, zoals wellicht bij iedere Nederlander of de meerderheid van de Nederlanders, geven en nemen en dus niet geven en ontvangen.
Dat gevoel heb ik namelijk bijna continu, dat ik meer geef dan ik ontvang, en dat is een erg onprettig gevoel want het maakt dat ik bijna continu een ‘tekort’ voel. Iets als ‘er komt niets of niet genoeg terug’.
Ik weet overigens denk ik hoe dat komt. Ik geef namelijk teveel weg. Ik geef dingen weg die ik niet kan missen, ik geef dingen weg die ik eigenlijk niet heb, die niet van mij zijn. Misschien dus logisch dat ik dingen probeer te ‘nemen’, gewoon omdat ik niet genoeg heb omdat ik teveel weggeef. En dus logisch dat het moeilijk is voor mensen om aan mij te geven, omdat ze voelen dat ik probeer te nemen en dat werkt niet.
Mijn worsteling heeft vooral te maken met stellingen dat je eerst moet geven en dat je dan vanzelf dingen terugkrijgt. En voor mijn gevoel klopt dat niet, voor m’n gevoel krijg ik niet genoeg terug.
Mijn gevoel zegt me ook dat bovenstaande voor veel mensen niet herkenbaar is. Voor zover ik weet werkt het voor veel mensen zo dat ze op de een of andere manier ‘geven’ wat de ander nodig heeft en (dus) om die reden ook terugkrijgen, terug ontvangen.
Dus ja, ik voel me vaak schuldig, dat ik anders ben, dat ik het gevoel heb dat ik teveel vraag, teveel neem. Zeker als ze me adviezen geven om eerst te geven.
Maar wat als je het gevoel hebt dat je het niet hebt, dat je de dingen waarvan je denkt dat je ze moet geven niet hebt, ondanks dat je graag zou willen, graag ‘gewoon’ wil zijn.
Is er iemand die dit herkent?