Ja, fake it was ook de titel van m’n bericht in de Engelse site. En ik vraag me nog steeds af of veel mensen het doen, vooral zakelijk. En ik vraag me nog steeds af of dat nu wel of niet goed is.

Want zoals nu heb ik eigenlijk gewoon geen zin om hier iets te schrijven. Of eigenlijk meer iets van dat ik even geen idee heb wat voor inspirerends ik hier zou moeten schrijven. Want ik voel me niet geïnspireerd, ik ben gewoon moe en heb gewoon geen zin.

Alleen volgens de succesprincipes zou ik me daar natuurlijk gewoon overheen kunnen zetten en hier iets heel moois kunnen schrijven. En dat zou natuurlijk beter zijn voor de lezers, het zou een heel inspirerend bericht kunnen zijn. Maar voor mij zou het ook fake zijn. Of niet, bedenk ik me nu?

En is werk nu echt iets anders dan privé? Volgens veel mensen wel. Maar ook daar weet ik nog steeds niet of dat nu goed is of niet. Moet je inderdaad een groot deel van je leven gewoon ‘presteren’ omdat je ervoor betaald wordt? Moet je gewoon tegen je gevoel ingaan en werk doen waar je eigenlijk geen zin in hebt?

En nu ik dit zo opschrijf brengt het heel vreemde gedachten bij me op. Want er zijn denk ik best veel mensen die wél met plezier hun werk doen, die wél met plezier naar hun werk gaan. En zo ben ik ook begonnen. Ik wilde de wereld verbeteren, bedrijven efficiënter maken, mensen en bedrijven helpen beter hun werk te doen. Maar het werd gewoon niet op prijs gesteld, mensen waren niet blij, niet tevreden met wat ik deed, in ieder geval uiteindelijk niet. Dus hoe zit dat dan? Want ik begon heel enthousiast, geïnspireerd. En voor m’n gevoel is dat enthousiasme er gewoon uitgeslagen. Er uitgeslagen tot er niets meer over was, tot er niets meer voor mij was, tot ik helemaal leeg was.

En ja, nog steeds ga ik door, nog steeds probeer ik dingen te doen, nog steeds probeer ik projecten te doen, nog steeds probeer ik m’n bedrijf (weer) op te bouwen. Maar als er dan niet genoeg mensen zijn die op prijs stellen wat je doet, als er niet genoeg mensen zijn die je willen compenseren, betalen voor wat je doet, dan wordt het toch wel lastig.

Maar nee, ik geef niet op, ik zal door blijven gaan. Maar niet makkelijk als je niet precies snapt waarom je diensten niet altijd of eigenlijk meestal niet op prijs gesteld worden, ondanks dat je je best doet. En niet makkelijk als er zodanig weinig (geld) terugkomt dat er niet eens genoeg is om te overleven, laat staan te leven.