Ja, daar sta je dan met al je goede bedoelingen en inspirende en spirituele inzichten en zo. Tenminste zo voelde ik me vanavond toen een kennis van mij waar ik op bezoek was op een feestje me vertelde dat zijn zoon een kind verloren had een paar jaar geleden. En ik had net zo leuk zitten praten met die zoon en ik had helemaal niets gemerkt dat er iets niet goed was, want met wat ik weet met het verliezen van een kind is dat dat nooit overgaat, dat dat het ergste is wat je als mens kan overkomen. En als dat nog maar kort geleden is zoals in dit geval is het natuurlijk helemaal, ja, verschrikkelijk.

En toen ik aankwam begon het gesprek natuurlijk over motoren, want de nieuwe motor, een kleintje, van die kennis van mij stond direct in het zicht toen we aankwamen. En we hebben een speciale relatie rondom motoren want het wat met zijn motor dat ik een paar jaar geleden een ernstig ongeluk had waardoor ik bijna om het leven ben gekomen.

En die zoon van de zoon van die kennis van mij was met een motor ongeluk om het leven gekomen. En dat wist ik dus niet en hoorde ik dus een uurtje later of zo van die kennis van mij. En ik hoorde dus dat het helemaal niet goed gaat met z’n zoon en dat dit hele verhaal zelfs de achtergrond is, of in ieder geval een deel van de achtergrond, van zijn bezoek aan de Filipijnen, van zijn bezoek aan z’n vader.

En toen ik dat hoorde, toen ik het verhaal hoorde van een overleden kind van iemand met wie ik zojuist leuk had zitten praten wist ik het dus even niet meer. Want hoe moet je dan verder leven? Wat moet je dan doen? En ik weet alleen van m’n eigen problemen, en ja, die heb ik genoeg en die heb ik genoeg gehad. Maar opeens vielen ze allemaal even in het niet door deze mededeling: mijn zoon heeft een kind verloren. En toen wist ik het dus even niet meer.