“Waar heb ik geleerd anderen te controleren voor mijn gevoel van welzijn? Hoe heb ik geleerd dat ik niet goed genoeg was, of beter was dan anderen?”
Ja, en met dat ‘controleren’ ben ik al dagen, of misschien wel weken, ‘lost‘. Want ik herken het niet. Ik herken niet dat ik dat doe of dat ik dat op een andere manier doe als iemand anders. En ik ben dus net maar eens op het internet gaan kijken wat controleren nu betekent en vond de volgende pagina met definities van controleren: controleren. En het is dus iets als kijken of iets is zoals het moet zijn. Dus gerelateerd aan bovenstaande vraag misschien iets als kijken of anderen zijn zoals ze moeten zijn. En dat laatste herken ik wel iets van, hoewel ik dat even op me in moet laten werken.
Of staat er iets als kijken of anderen goed zijn voor m’n gevoel van welzijn? Of iets als controleren of anderen wel goed vinden wat ik doe? Dat laatste herken ik heel sterk, want ik kom er de laatste weken nu ik erop let steeds meer achter dat ik me bij alles continu afvraag wat anderen ervan vinden voordat ik iets doe of zeg. En dat ik er vaak geen idee van heb wat ik er zelf nu van vind, laat staan doe wat ik zelf wil. En ergens is het natuurlijk heel logisch dat ik dat doe en ik ga er vanuit dat iedereen dat wel doet, nadenken wat de consequenties zijn als hij wat zegt of doet, dus het is niet echt vreemd wat ik doe, maar blijkbaar doe ik het dus meer dan gemiddeld dan anderen, veel meer dan gemiddeld denk ik.
En dit doet me denken aan iets wat ik van Kim Cooper heb. Want zij schreef ergens dat als iemand over je grenzen heen gaat je consequenties moet verbinden voor anderen aan het opnieuw overschrijden van die grens of grenzen. En ik heb daar ontzettend veel moeite mee want ik houd niet van dreigen. Ik wil graag dat ik en mijn gevoelens en grenzen gewoon gerespecteerd worden zonder ‘consequenties’. En die moeite wordt zeker getriggerd door wat mijn moeder over mijn vader zei, dat hij altijd dreigde. En hij deed dat denk ik ook, hoewel ik me nu afvraag of dat wel echt het geval was. Ja, hij deed het wel, want ik herinner me dat hij richting mij altijd dreigde met een draai om de oren als ik iets niet deed of niet wilde. En dan gaf ik (natuurlijk) altijd toe, want wie wil er nu pijn lijden door een draai om de oren. En dus gaf ik uiteindelijk altijd in (want hij kreeg toch altijd wat hij wilde). Dus ‘dreigen’ en ‘consequenties’ zijn voor mij heel negatieve begrippen want dat gaat over macht uitoefenen, negatieve macht, macht gebaseerd op angst.
Dus heeft controleren iets te maken met macht? Ergens wel, want je kijkt of iemand iets wel of niet (goed) gedaan heeft. En doe ik dat nu wel of niet. Met onze helpers eigenlijk nooit, want ik vertrouw erop dat ze dingen doen of goed doen. En dat doen ze in het algemeen ook. En met m’n partner? Voor m’n gevoel niet, maar ik merk dat als hij dingen doet zoals boodschappen hij vaak dingen vergeet en dat ik het dan zelf maar koop. Dus nee, ook niet, met desastreuze consequenties, want hij geeft erg veel geld uit aan dingen die voor mij niet nodig zijn en hij heeft heel veel ‘geïnvesteerd’, geld dat denk ik ook gewoon weg is of grotendeels weg is. En gisteren, en nu dus vandaagn, wil hij weer geld om te ‘investeren’ en een bromfiets te kopen. Of een bromfiets te betalen die hij al gekocht heeft. En nee, niet een beetje geld, maar alle cash die ik nog heb van geleend geld dat nog niet terugbetaald is. En dat is dus mijn allerlaatste reserve. Als dat weg is heb ik geen cash meer om wat dan ook te betalen, zelfs geen boodschappen. Ja, nog EUR 2.500,= credit card krediet dat ik nog zou kunnen gebruiken. Maar dan raak ik m’n credit card kwijt en dat is naar de toekomst niet handig.
En ja, nu vraag hij weer m’n vertrouwen, dat het dit keer wel goed zal gaan, dat het dit keer wel anders zal zijn. Maar dat zei/vroeg hij de vorige keer ook en dat geld is gewoon weg. En de rente op een eerdere lening heb ik ook nooit gezien, laat staan de hoofdsom. Dus is dat nu ‘controleren’ als ik wil weten wat er met het eerdere geld is gebeurd? Of dat ik wil weten wat hij nu precies met het geld wil, geld waar ik maanden full time voor zou moeten werken als ik het zou willen verdienen? Hij vind van niet, want ik moet hem vertrouwen, en natuurlijk wil ik dat en moet ik dat (als partner), maar voor m’n gevoel is dat toch wel heel veel gevraagd. Dus wat vind ik er nu zelf van? Ja, dat ik hem moet vertrouwen. En ik wil het hem best geven, of in ieder geval een deel zodat hij kan bewegen, wat hij nodig heeft. Dat laatste geloof ik zeker.
En ik kijk even terug naar de volledige vraag voor vandaag en ik zie het tweede deel: hoe ik geleerd heb dat ik niet goed genoeg ben, of beter ben dan anderen. En die twee dingen herken ik heel sterk. En dat beter dan anderen komt misschien omdat ik meer dan gemiddeld intelligent ben, dat ik beter kon leren dan de meeste kinderen, in elk geval op de lagere school. Dus ja, dat gaf me een gevoel van beter zijn dan anderen. En nu ik dat zo opschrijf bedenk ik me dat m’n ouders me niet geleerd hebben om, ja, nederig te zijn met die gift. Integendeel denk ik.
En waar heb ik geleerd dat ik niet goed genoeg ben dan anderen. Ja, dat gaat misschien terug naar mijn werkervaringen, waar het nooit goed genoeg leek te zijn en ik altijd moest verbeteren en waar altijd mijn ‘sociale vaardigheden’ onvoldoende leken te zijn. En eerder dat ik geen partner, geen geliefde kon vinden. Dat niemand leek te willen of wilde wat ik wilde, dat wat ik te geven had, trouw en zo, niet goed genoeg was.
En daarvoor weet ik eigenlijk niet.
En m’n gedachten zijn u even heel ergens anders, dus ik stop nu.