Ja, niet zo gemakkelijk om een gewoonte op te geven of te veranderen. Want ondanks dat het laat is en ik dus (weer) het gevoel heb dat ik niet veel te vertellen heb, ben ik hier dus toch weer een berichtje aan het schrijven. En ik hoef het niet eens, want in mijn oorspronkelijke afspraak met mezelf mag ik overslaan als het zo uitkomt. En datgene wat ik vroeg aan het Universum in ruil voor het elke dag schrijven in van deze blog heb ik niet eens gekregen, dus wat dat betreft hoeft het dus helemaal niet (meer).

En dat snap ik dus nog steeds niet helemaal, hoe dat geven en ontvangen nu precies werkt. Want ik heb nog steeds het gevoel dat ik veel meer geef dan ik ontvang. Hoewel nu ik dit zo opschrijf ik dat niet helemaal zeker weet. En ook die redenering gaat niet op, want het Universum werkt niet conform regels van ‘geven en ontvangen’ als ‘dit voor dat’ of ‘geld voor werk’ en zo. Maar hoet het dan wel werkt weet ik niet.

Ik ben trouwens wel blijer met wat ik doe en ik heb wat meer dingen en regels gevonden die me wat gelukkiger maken. Maar de balans is voor m’n gevoel nog steeds erg ‘negatief’, vooral omdat ik nog steeds bijna niets verdien en voor m’n gevoel de komende tien jaar alleen maar schulden aan het terugbetalen ben, tenminste als ik erin slaag iets meer te verdienen dan nu, ‘gewoon’ te verdienen.

En ja, die vraag komt vaak bij me op. Heb ik dan zoveel ‘genomen’ in de tijd dat ik reisde en wel geld had, zelfs relatief veel geld ten opzichte van de meeste mensen. En ergens is dat misschien wel zo, maar m’n ex heeft die dingen nog steeds, net zoals denk ik heel veen Nederlanders en veel mensen in de ‘ontwikkelde’ wereld. Dus ja, ‘gewoon’ is heel relatief. Maar de dingen die zo ‘gewoon’ voor me waren, als bijvoorbeeld het hebben van een auto, mis ik dus wel erg. En iets als ‘genoeg’ geld mis ik ook heel erg. Want die twee dingen betekenen gewoon dat ik een aantal dingen, of zelfs veel dingen, nu gewoon niet doe, omdat ze voor m’n gevoel erg lastig te realiseren zijn, teveel kosten, vooral tijd.

En nee, het idee van ‘werken in het zweet uws aanschijns’ geloof ik niet meer in, in ieder geval rationeel niet. Maar dat idee zit erg, erg diep, en ik denk niet alleen bij mij. Dat idee is zelfs het begin van deze blog, waarin ik dus datgene wat ik vroeg in ruil voor deze blog, het elke dag schrijven in deze blog, niet gekregen heb, en mede om die reden maar door blijf schrijven, ergens in de hoop dat de rest van wat ik vroeg vroeg of laat dan toch een keer moet komen.

En zou ik stoppen als ik alles gekregen heb wat ik vroeg? Nee, zeker niet. Ik denk dat ik dan veel enthousiaster verder zou schrijven, misschien wel meer zou schrijven, inspirerender zou schrijven.

Maar dit is dus een beetje de kern van m’n leven, dat ik voor m’n gevoel altijd meer doe, altijd meer gedaan heb dan wat ik (terug)krijg. En dat is geen fijn gevoel, dat is een rotgevoel.

Hoe zit dat nu bij jou?