Toch goed er even uit te zijn een paar dagen met pasen. Dit keer voelt het toch als beloning en vielen toch de meeste of eigenlijk all zorgen van me af toen ik eenmaal de poort uit was.

En ondanks dat een aantal dingen helemaal niet goed zijn heb ik toch steeds meer het gevoel dat dingen de goede kant op gaan, heb ik meer vertrouwen.

Ook de laatste dagen in m’n hoofd dingen als één ding tegelijk, één dag tegelijk.

Dat blijft een vreemde worsteling voor mij, iets als ‘er is alleen nu, alleen vandaag’. Maar ook ‘dingen die ik nu wel of niet doe en dingen die ik nu beslis hebben gevolgen voor morgen of volgende week of volgend jaar’.

Dus iets als ‘nu leven voor morgen’?