Een goed begin is het halve werk. Daar moest ik vandaag aan denken toen we door een heel arme buurt reden, een soort sloppenwijk. En dan kun je je natuurlijk afvragen of het een goed begin is om arm geboren te worden, rijk geboren te worden of iets er tussenin. En je ziet volgens mij inderdaad vaak dat succesvolle mensen vaak mensen zijn die het niet gemakkelijk hebben gehad, die arm geweest zijn en zo.

Maar volgens mij is het toch niet echt een goed begin als je geboren wordt in een gezin dat echt arm is, zo arm dat er bijvoorbeeld niet genoeg te eten is, of niet genoeg goed eten. En dat was volgens mij het geval in een deel van de huizen die we vandaag zagen. En vergis je niet, die huizen zijn hier hemelsbreed misschien twee of drie kilometer vandaan. Ja, wel aan de andere kant van de rivier, dus niet echt dichtbij, maar toch. En nu ik dit zo opschrijf, de meeste mensen bij ons in het buurtje aan de andere kant van de straat zijn ook arm, echt arm.  En ik weet dus niet of die altijd wel genoeg te eten hebben, maar waarschijnlijk dus zeker niet goed genoeg te eten.

En er zijn ergens nog steeds twee kanten. Want de mensen hier zijn gewoon naar Nederlandse begrippen niet echt effectief. En ze hebben voor mijn beleving erg weinig doorzettingsvermogen. En dat gaat terug naar cultuur. En als je dus naar de Filipijnse cultuur kijkt, hoe mensen hier dingen doen en beleven, is het dus ook logisch dat ze gemiddeld veel armer zijn dan in Nederland. En ergens dus toch gelukkiger geloof ik.

Dus best wel lastig, die dingen, goed en niet goed. Want is dat dan ook gelukkig en niet gelukkig? En ja, ik geloof nog steeds dat niet genoeg eten niet goed is. Maar hier werkt het toch allemaal net wat anders dan in Nederland. Dus ik ben veel voorzichtiger geworden met oordelen over wat goed is en niet. En wat de mensen hier zouden ‘moeten’ om het beter te krijgen. Want wat is beter? En weten wij Nederlanders het allemaal wel zo goed?