En opeens voelde ik me vandaag een stuk beter. En geen idee waarom, maar er moeten dus toch krachten buiten mij zijn die invloed hebben op hoe ik me voel, en daarmee op hoe ik me gedraag en wat ik wel of niet doe. En ik weet nog steeds niet precies wat ik daarmee moet, want dat zou onder andere betekenen dat ik me niet zo schuldig hoef te voelen over dingen die misgegaan zijn in m’n leven. Maar dat zou dan ook iets betekenen dat het niet uitmaakt wat ik doe, iets als ‘alles is goed’ en dat klopt dus ook niet.

En ik moet de laatste tijd vaak denken aan het idee van de boom van kennis van goed en kwaad. Want dat idee geeft nu precies het verschil aan tussen mens en, ja, wat eigenlijk? Want voor zover ik weet kennen alleen mensen de begrippen ‘goed’ en ‘slecht’ in de zin van in het algemeen een goed gevoel hebben bij ‘goed’ en een slecht gevoel hebben bij ‘slecht’. En dieren hebben natuurlijk ook zoiets als ‘goed’ en ‘niet goed’, zeker als je naar bijvoorbeeld honden kijkt, maar volgens mij is dat toch anders. Volgens mij geven mensen waarde aan begrippen als goed en kwaad en zijn dieren neutraal in dat opzicht. Voor dieren is het meer iets als ‘beter niet doen’ of ‘dat is goed’ en voor mensen is dat toch net even anders.

Dus hoe zit dat nu met dingen als ‘geweten’ en ‘sociaal aanvaardbaar’ en zo? Dat zijn zeker geen absolute waarden. En waarom ‘voel’ ik, en ik neem aan alle mensen, ‘het’ als ik iets ‘fout’ doe?

Interessant, en hoe meer ik erover nadenk ook heel vreemd hoe mensen zo’n gevoelswaarde hangen aan ‘goed’ en ‘kwaad’.