Ik weet zo langzamerhand dat ik wellicht een erg ongeduldig mens ben. En het laatste jaar of zo staat ‘geduld’ heel hoog op het lijstje van dingen die ik wil leren, waar ik beter mee om wil gaan. Alleen geduld heeft ook iets van afwachten, van niets doen in zich, terwijl mij altijd geleerd is dat actie beter is dan geen actie. En ik kwam ook tegen dat geduld niet moet worden gelezen of begrepen als ‘afwachten’, maar meer als ‘actief afwachten’, in dezelfde tijd iets anders doen.

Op dit moment ben ik wat aan het zoeken of ik nu ‘geduldig’ ben of gewoon dingen uitstel. Misschien een beetje allebei. Ook weer vanuit mijn impulsieve aard probeer ik de laatste tijd wat meer na te denken voordat ik iets doe, probeer ik in ieder geval even te pauzeren. Alleen dat heeft toch tot gevolg dat dingen ‘later’ gedaan worden, of zelfs niet meer gedaan worden. En dan zijn er de dingen die ik niet wil, of nu niet wil. Die ik inderdaad gewoon uitstel, omdat ik denk dat er in de tussentijd oplossingen zullen komen, dingen zullen gebeuren die ik niet of niet helemaal zelf in de hand heb.

Ja, en sommige dingen kosten gewoon tijd.

Het frustrerende is voor mij toch altijd dat ik graag dingen ‘doe’, maar dat is misschien ook weer mijn dwingende kant, die ik voor zover ik nu ook weet van m’n vader heb geërfd. En ik haatte m’n vader voor z’n afdwingen, en m’n moeder ook, dus dat is denk ik iets negatiefs. Die kant wil ik dus zeker wat mee doen.

Maar nog steeds op zoek naar de balans tussen dingen willen afdwingen en dingen, ja, misschien gewoon vragen? Maar wat als ik denk dat ik gelijk heb? Of heb ik gelijk en heeft de ander ook gelijk?

Of toch gewoon afwachten?