Ik zie steeds meer de samenhang in de wereld, tussen mensen, tussen systemen. Het is allemaal zo groots en een mens is maar zo’n klein stofje. En toch zijn al die stofjes op de een of andere manier belangrijk. En toch denk ik dat het belangrijk is dat die stofjes gelukkig zijn, dat die stofjes de functie vervullen waarom ze hier zijn. En blijkbaar lukt dat sommige stofjes beter dan andere stofjes. En ik denk of ik weet dat ik als zo’n stofje er nog steeds niet goed in geslaagd ben om m’n plek te vinden, om datgene te doen waar ik voor bedoeld ben. En dat vind ik best lastig en dat maakt me ergens ‘deep down’ erg ongelukkig. Ik ben altijd op zoek, altijd bezig met nieuwe dingen, altijd ambitieus, altijd iets van ‘nooit opgeven’. En ergens, misschien juist daarom, lukt het allemaal niet zo goed, heb ik nog steeds m’n plaats niet gevonden.

En het is gek, want ik heb in m’n leven zoveel gehad en heb zoveel gedaan. En ik voel me ergens ook nog niet oud en wil nog zoveel. En toch, zeker gezien m’n werkverleden, m’n zakenverleden, ben ik ergens moe, hoef ik het eigenlijk allemaal niet meer, wil ik het allemaal niet meer. En ergens snap ik het ook weer niet goed, hoe het allemaal samenhangt, of in ieder geval hoe ik nog die dingen kan bereiken die ik nog graag zou willen bereiken. Onder andere weer ‘gewoon werken’, ‘gewoon leven’, gewoon m’n rol vervullen in de maatschappij. Maar daarvan heb ik nog steeds het gevoel dat ik ergens een buitenbeentje ben, dat dat ‘gewoon’ voor mij niet of niet meer is weggelegd. En ook lijken andere mensen dingen te weten die ik niet weet. Hoe onderdeel van de maatschappij te zijn en ‘gewoon’ te leven, hetzij arm, hetzij rijk, hetzij als werknemer, hetzij als werkgever, hetzij als kunstenaar, hetzij als, ja, wat dan ook.

En ja, ik ben jaloers op een aantal mensen die ik ken. Niet handig om dat hier te noemen, maar er zijn enkele mensen die ik erg goed ken waar ik erg jaloers op ben. En het is gek, want als ik om me heen kijk zijn er zoveel mensen die zoveel minder hebben dan ik, Die niet de wereld gezien hebben. Die niet het werk gedaan hebben dat ik gedaan heb. Die niet het geld verdiend hebben dat ik verdiend heb.

Inspirerend, dit bericht? Ik denk het niet. Maar ik weet nog steeds niet waar ik met m’n ambitie heen moet en inderdaad met de wensen die ik nog heb, ja vooral materieel. En het moet kunnen, maar ik weet alleen niet hoe. Of misschien weet ik het wel, weet ik wel waar de bottleneck ligt. De bottleneck is vooral dat ik nog niet de juiste mensen gevonden heb om mee samen te werken, om een bedrijf op te zetten of iets anders ‘belangrijks’ te doen. Dus als je antwoorden voor me hebt, als je mensen kent waar ik mee samen zou kunnen werken, die met mij samen zouden willen en kunnen werken, laat me dat dan weten. Dan kan ik misschien eindelijk zijn wie ik kan zijn in positieve zin. En eindelijk positieve berichten schrijven, ja over succes en werkelijk inspirerend.

Maar nu lukt me dat dus even niet altijd. Dus maar gewoon delen, want ze zeggen gedeelde smart is halve smart. Maar liever zou ik zien iets als gedeelde vreugde is dubbele vreugde. Hoog tijd daarvoor en ik werk er hard aan, maar hard werken is nooit de oplossing geweest, dus misschien toch ook wat meer geduld hebben.