Het lijkt erop dat alles weer even uit elkaar valt. En daar ben ik niet blij mee. Ik dacht nog wel dat ik zo goed op weg was met allerlei dingen, dat dingen nu eindelijk ‘goed komen’. Maar dus nog even niet.
En vanwaar mijn negatieve stemming? Nou, heel simpel, want onze belangrijkste internetverbinding werkt nog steeds niet en onze alternatieve internetverbinding werkte ook niet, hoewel ik die nu toch werken heb gekregen. En verder is waarschijnlijk onze koelkast kapot, dus weer extra uitgaven en we hebben nog steeds eigenlijk geen inkomsten.
En neem me niet kwalijk, ik ben een beetje dronken, maar een glas rum-and-coke had ik voor m’n gevoel wel even nodig. En een tweede glas dus ook en eigenlijk heb ik dus helemaal niet veel gedronken, maar ik ben wel een beetje dronken en ik voel me erg dronken.
En toch maar even helemaal negatief dan, want ik ben het gewoon zat. Gewoon zat dat ik niet gewoon geld kan verdienen zoals zoveel andere mensen lijken te doen. En het lijkt erop dat ik alleen maar klagende klanten heb die allemaal dingen voor niks willen hebben. En ja, ik weet dat ik dat zelf gecreëerd heb met m’n idee dat de Filipijnen zo goedkoop is met arbeid en zo.
Maar het klopt gewoon niet. Ik ben ingenieur, heb een goed verstand en ondanks dat ik hier woon vind ik dat ik best EUR 1.000,= of zo waard ben. En op de een of andere manier vind de wereld dat dat niet zo is, want al heel lang slaag ik er gewoon niet in om dingen te doen die mensen blij maken. Of in ieder geval niet zodanig dat ik er een minimaal (westers) inkomen uit kan halen.
En ja, ik weet dat die dingen heel ver terug gaan en dat er op de een of andere manier iets met mij is wat andere mensen tegenstaat of zo. Maar ik ben het gewoon helemaal zat. Ik verdien beter. Ik verdien ook gewoon een vakantie die ik al jaren niet gehad heb. Ben ik nu zoveel slechter dan mijne ex-partner waar het wel allemaal goed mee lijkt te gaan? Blijkbaar, maar dat ben ik helemaal zat en het doet ook erg veel pijn omdat ik voor mijn gevoel zakelijk zeker niet minder kan dan hij. Maar daar gaat het in de wereld blijkbaar niet om, om wat je kunt. Je moet sociale vaardigheden hebben en zo. Je moet allemaal dingen kunnen die ik blijkbaar van nature niet zo heb of zoiets.
En weet je, het doet gewoon erg veel pijn, ontzettend veel pijn, als je altijd je best gedaan hebt, altijd hard gewerkt hebt voor je gevoel. En het betaalt zich niet terug in gewoon wat geld om van te leven en ja, gewoon wat geld om met vakantie te kunnen en zo. En gewoon weer een auto te hebben.
Dus klaag ik nu? Misschien. Maar verdien ik better? Zeker. En wil ik van alles doen? Jazeker. Dus hoe zit dat nu? Waarom kunnen anderen dat nu wel? En ja, ik weet dat er veel mensen geen werk hebben en zo, maar waar ik nu ben, waar ik nu sta, dat verdient toch niemand?
En klaag ik nu? Misschien. Maar ik ben het gewoon helemaal zat altijd m’n best gedaan te hebben en het was blijkbaar niet goed genoeg. En is dus blijkbaar nog steeds niet goed genoeg.
En ik kan niet eens gewoon een nieuwe koelkast kopen. Ja, onze koelkast ging vandaag kapot. En wil ik nu een koelkast vanuit liefdadigheid of zo? Nee, helemaal niet. Ik wil gewoon nodig zijn. En gewoon verdienen wat ik waard ben. En ik ben meer waard dan wat ik nu verdien: niets.