Ja, dat viel dus even tegen, ‘even’ een cedula halen. Want op de eerste, door onze boekhouder aangegeven, locatie was dus niemand te vinden die een dergelijk document zou kunnen produceren. Dus maar naar onze eigen barangay waarvan ik wist dat onze secretaresse het daar normaal haalde. Maar dus geen voorraad daar. En dus maar naar de volgende barangay, overigens niet erg ver daar vandaan. Maar helaas, ook daar geen cedula te vinden. ‘Misschien morgen’ was de suggestie. Of naar het gemeentehuis waar ze die dingen dus waarschijnlijk wel altijd hebben, maar daar had ik niet zoveel zin in want ik ga er vanuit dat daar een rij wachtende mensen van heb ik jou daar is.

Dus maar terug naar de boekhouder die aangaf dat hij het voor mij zou regelen. En of hij nu zelf in de rij gaat staan in het gemeentehuis of een andere manier weet te verzinnen weet ik niet. Maar ik ben toch wel erg blij dat hij aangaf het voor mij te willen oplossen. Of niet natuurlijk. Dat weet je hier morgen pas…