Een goed begin van de dag was het niet, het ontbijt met m’n partner. Want hij begon me weer eens te vertellen hoe ik het allemaal fout doe, dat mijn gevoelens en beslissingen fout zijn, ‘omdat ik Asperger heb’.

En ik weet dus nu dat dat allemaal niets met mij te maken heeft, dat het zijn slechte bui is of zo. Maar dus niet handig, want hij zou medicijnen voor de hond kopen en vanavond bleek dus dat hij dat niet gedaan had. En als ik dat geweten had, was ik dus zelf vanmiddag naar de stad gegaan. Dus hoe doe je dat nu, als alles wat je doet of zegt ‘fout’ is? En als je dus weet dat het geen enkele zin heeft om erover te beginnen dat iemand z’n afspraak niet nagekomen is. En dat daarom dus iets wat voor mij belangrijk was, is, niet gebeurd is. En dat het nu dus te laat is om het zelf te doen?

En over dit soort dingen beginnen in een atmosfeer als nu? Nou, liever niet, want dan is dus het huis te klein. En ‘let him be‘ is het beste wat ik weet in dit soort situaties, bevestigd door anderen, maar ben ik nu echt ook zo moeilijk?

Ik kan toch niet ‘alles’ maar zelf doen omdat iemand anders niet betrouwbaar is?