Ik bedacht me de laatste dagen dat ik nog steeds ‘op weg’ ben naar succes en dat het allemaal wat moeizaam lijkt te gaan. Ook merk ik dat ik niet echt een positieve instelling heb, hé, nu ik dat opschrijf weer dat ‘moeten’. Waarom zou ik altijd positief moeten zijn? Het leven is toch ook balans en positief kan toch niet bestaan zonder negatief?

Verder kreeg ik gisteravond voor m’n gevoel erg negatieve feedback, dat ik zo negatief ben over Filipino’s. Weer iets van ‘C‘est le ton qui fait la musique‘. Op de een of andere manier verwoord ik mijn goede bedoelingen blijkbaar op een negatieve manier of op een manier die negatief overkomt. Toch maar kijken of ik daar iets aan kan verbeteren, want het is natuurlijk zonde als goede bedoelingen niet omgezet worden in goede dingen.

Dat doet me trouwens denken aan mijn opleiding, waarin me geleerd is om problemen op te lossen. Dus ja, ik zie eerst de problemen. Logisch toch?

En een verhaal uit een boek, waarin zelfs gesteld wordt dat mensen problemen creëren (en die dan vervolgens gaan oplossen). Voorbeeld was het verschil tussen een aap en een mens. Als een aap bij een rivier aankomt is dat gewoon het einde van z’n reis. De rivier is gewoon de rivier en een blokkade waar je niet verder kunt. Een mens kan hier een probleem zien: hoe kom ik deze hindernis over.

En even terug naar inspiratie. Ik denk dat inspiratie alleen van toepassing is als je ‘meer’ wilt, of ‘verder’ wilt. Als je alles goed vind en tevreden bent heb je natuurlijk geen inspiratie nodig.

Dus ja, wees tevreden met wat je hebt, wat er is, en geniet van de dingen die nog niet zijn en waar je inspiratie voor nodig hebt of zoekt. Dat laatste is natuurlijk uiteindelijk alleen maar extra.