Een wat vreemde dag vandaag. Familie op bezoek maar iedereen ging zo’n beetje z’n eigen gang, inclusief ikzelf. Of misschien juist ikzelf. Maar aan het eind van de dag toch als groep op z’n Filipijns kerstfeest gevierd. En toch ergens voelde ik me niet helemaal onderdeel van de groep. Niet erg of niet negatief of zo, maar ik blijf toch vaak blijkbaar met m’n eigen dingen bezig.

En de muziek wilde niet goed, want er was iets mis met de stekkers of zo, de verbinding tussen de computer en de speakers die we gebruikten voor het avondprogramma. En daar kan ik niet goed tegen, want ik wil het altijd goed hebben. En ik was dus wat geïrriteerd toen de familie gewoon een telefoon met de juiste muziek voor de microfoon hield, en iedereen, vooral de kinderen was blij, want het ging inderdaad om de kinderen.

En dat deed me inderdaad denken dat het niet allemaal om mij gaat, dat andere mensen andere prioriteiten hebben. En dat zeker in de Filipijnen roeien met de riemen die je hebt aan de orde van de dag is. En in dit geval dus gewoon heel slechte muziek, waar ik persoonlijk niet zo goed tegen kan, maar wat natuurlijk helemaal niet uitmaakt. Als je maar lol hebt, en de kinderen die op die muziek hun dansje maakten waren heel blij en zo te zien heel tevreden met de muziek.

En ja, misschien is het dat kwaliteitsverschil wat het lastig maakt voor een ‘buitenlander’ uit de eerste wereld, want ik ben toch wel gewend dat dingen perfect zijn, gewoon goed zijn. Maar er is dus ook een andere kant, en die is zeker niet ‘goed’ of ‘fout’, maar gewoon anders.