En ik ben er dus weer ingetrapt. Wat ik ook doe, met mijn partner zijn nauwelijks afspraken te maken. Altijd is er weer een reden waarom hij iets niet heeft kunnen doen. En meestal geef ik dus nog steeds toe omdat er natuurlijk weer iets is dat belangrijk is, waar ik me verantwoordelijk voor voel. En als hij dus niet z’n zin krijgt wordt hij dus boos. En dan gaan er dus dingen stuk. En dat vind ik niet leuk, want op dit moment is ons inkomen nog steeds wat aan de lage kant en extra uitgaven van dingen die stukgaan kan naar mijn standaarden eigenlijk niet.

En ik had eindelijk enkele van onze banksaldo’s weer boven het minimum zodat we minder kosten betalen. Maar vandaag ‘moest’ er dus weer iets en afgelopen week was er dus geen tijd om over onze financiën te praten. En ik was al aan het denken om te proberen iets aan betalingsachterstanden in te lopen, maar op de een of andere manier stopte dus afgelopen week alles weer.

En ik merk dat ik weer aan het klagen ben. En ik doe dus erg m’n best om positief te denken, aan positieve dingen te denken. Want ik geloof inderdaad steeds meer dat je inderdaad de dingen aantrekt waar je aan denkt, dat je dingen aantrekt gerelateerd aan waar je aandacht aan geeft. En ik geef nog steeds veel te veel aandacht aan ‘schulden’ en ‘geen geld’ en ‘bankkosten’ en ‘rentekosten’ en dat levert dus alleen maar meer van die dingen op. En inderdaad aan een partner die niet doet wat ik wil, die dingen doet of niet doet waardoor ik tekort kom. En ik kom dus inderdaad tekort.

En de laatste tijd moet ik vaak aan Lady Gaga denken. Onder andere omdat ik in één van mijn playlists enkele van haar nummers heb staan die ik erg mooi vind. En ja, die geven me vaak energie, vooral als ik ze met een hoog volume speel. En dan voel ik de kracht, de energie die uit een dergelijk optreden komt. Daar heb ik al eens eerder over geschreven. En dan vraag ik me altijd af hoe iemand als Lady Gaga dat nu doet, hoe ze een team bij elkaar krijgt om zoiets moois te maken. Want de meeste dingen in m’n leven doe ik alleen, heb ik alleen gedaan. Op de een of andere manier ben ik geen ‘team mens’. Maar grote dingen kunnen denk ik alleen met teams, met een groep mensen die iets voor elkaar wil krijgen. En ik weet nog steeds niet hoe ik dat hier in de Filipijnen voor elkaar moet krijgen. Want op de een of andere manier zijn hier geen mensen die ‘iets’ willen en er dan ook voor gaan, voor willen gaan. Ja, ze willen wel van alles doen, maar dan moet er dus wel geld zijn en goede procedures, trainingen. En daar geloof ik nu eenmaal niet zo in, hoewel ik me gisteren in het Smart kantoorl waar ik een rekening wilde betalen een tijd moest wachten en me afvroeg hoe ik het nu zou organiseren als ik een dergelijk produkt of een dergelijke dienst zou verkopen en/of ondersteunen.

En toen wist ik het dus even niet en die vraag moet ik denk ik maar wat verder over nadenken,wat verder laten bezinken. Maar nee, mensen die echt iets willen, die ervoor willen gaan, die ben ik hier nog niet tegengekomen. En ik vraag me natuurlijk af of je dat soort mensen in Nederland niet meer hebt. En dat weet ik dus niet zeker.

Wordt vervolgd….