Een goed begin, dat ben ik de laatste dagen vergeten, om m’n bericht daarmee te beginnen. En ik weet niet precies waarom, want de laatste tijd ben ik best wel serieus met allerlei dingen doen zoals ik ze gepland heb, zoals ik ze beslist heb.
En ja, ik ben best wel goed begonnen met m’n nieuwe DoctorsConnect project. Ik heb in m’n eentje dus in een paar weken, en niet eens full-time, een complete beta versie van een afsprakensysteem voor dokters gebouwd. En ik denk dat niemand in de wereld dat zo snel en netjes kan als ik en ja, natuurlijk bouwt het op alles wat ik de laatste jaren, of misschien wel m’n hele leven, heb gedaan, heb geleerd.
En toch vroeg ik me zojuist af of ik niet weer hetzelfde aan het doen ben wat ik altijd doe: hard werken, maar dan wel in m’n eentje, en uiteindelijk stond ik tot nu toe met alles wat ik gedaan heb alleen. En werkte het dus niet meer.
En zojuist zag ik in Facebook dat m’n nichtje naar de wintersport gaat. Met vriend en familie of zoiets. En dat riep een aantal tegenstrijdige dingen in me op. Ergens dacht ik van, ja, leuk, die dingen deed ik ook toen ik jong was, en later. Maar ergens deed het me ook pijn, want ik kan op dit moment voor m’n gevoel geen kant op want er komt al heel lang te weinig geld binnen en de laatste maand eigenlijk niks. En dus kunnen we met de kerst voor m’n gevoel ook geen kant op.
En ja, dat geen geld, onvoldoende geld hebben begint steeds meer pijn te doen, steeds lastiger te worden. En het is ook zeker één van de redenen dat m’n relatie zo slecht is, al heel lang.
En ik lees overal dat succes, dat echt succesvolle mensen vaak(?) door heel veel falen zijn gegaan, heel veel mislukte projecten en zo gehad hebben. Dus ga ik altijd maar door, ben ik altijd maar weer doorgegaan, ook nu weer, met m’n DoctorsConnect project. En ik heb er ook altijd wel lol in om zoiets te bouwen hoor, maar als er dus niets in de vorm van geld, van ‘vrije tijd plezier’ voor terugkomt, al heel lang niet, dan is dat best wel vermoeiend.
En ja, ik heb het gevoel dat m’n nieuwe partner, de bedenker van het idee, een betere partner is dan partners in eerdere projecten. Maar ook hij lijkt druk te zijn en veel minder tijd aan het project te besteden dan ik, net als eerdere keren.
Dus ja, toch maar doorgaan, toch maar nog een keer proberen. Maar inderdaad, ik wordt ook ouder en ik merk dat er een aantal dingen zijn die ik niet meer kan doen, dat er dingen zijn die ik ‘overgeslagen’ heb. En dat begint me bang te maken, want één van de belangrijkste dingen in m’n leven lukt op dit moment niet meer. En ik hoop dat het tijdelijk is, maar zo niet, dan weet ik echt niet meer wat ik moet. Dan is het leven zoveel minder waard dan het zou kunnen zijn, had kunnen zijn.
Dus ja, toch nog maar even doorgaan. Maar elke keer wordt het toch ergens moelijker, ondanks dat ik een doorzetter ben en eigenlijk nooit opgeef.
Dus zou het nu dan eindelijk mogen, zou er dan nu eindelijk success voor me zijn zodat ik ook weer met vakantie kan en zo? Want dat heb ik en heeft m’n partner en hebben we samen zo hard nodig.