Ja, wat moet je nu om half twee ’s nachts schrijven als je de discipline om alle geplande items voor een dag wilt vasthouden, maar ergens toch het gevoel hebt dat het allemaal wat teveel is, dat je teveel je best doet.

En toch geeft het een goed gevoel om net ook dat laatste ding te doen, zoals nu het schrijven van mijn dagelijkse bericht hier.

Ja, planning en discipline was ik nooit zo goed in. Maar op de een of andere manier wordt ik er toch beter in. En het nu schrijven is een beetje eigenwijs en nog steeds een beetje van het teveel hooi op de vork nemen en zo. Maar ik kies er nu toch bewuster voor en ja, als ik het echt niet zou willen zou ik net gestopt zijn.

En nee, het voegt niet veel waarde toe denk ik, dit bericht voor jou, voor jullie. Maar toch goed misschien om te lezen dat het beter gaat. Dat je dus toch uit een diep dal kunt komen en je toch beter kunt voelen, ondanks dat ik onder andere ergens nog in m’n maag zit met de schulden die ik nu heb. Iets wat ik me nog steeds niet goed voor kan stellen, Guus die altijd zo zuinig was en zo.

Maar inderdaad, omstandigheden kunnen zodanig zijn dat je dingen doet die je liever niet zou doen of die je je niet voor kon stellen. En ja, ergens is het een keuze, want ik wilde en wil hier blijven wonen. En dat heeft dus blijkbaar een prijs. Maar ik maak me er niet zo druk meer om, want ergens zijn er toch dingen waar je geen invloed op hebt. Ergens zijn er toch dingen waardoor je je niet schuldig hoeft te voelen. Maar misschien is dat ook net het verschil tussen de begrippen verantwoordelijk zijn of schuldig zijn.

En ja, toch nog steeds een gek gevoel, want er komen steeds meer dingen uit die ik wenste, droomde, visualiseerde, opschreef, hardop oplas. En nee, ze komen niet precies uit zoals ik ze bedacht had. Maar er gebeuren toch heel vreemde dingen en dat betekent dus dat al dat wensen en dromen en visualiseren en zo toch op de een of andere manier effect heeft.

Dus ja, ik kan nog steeds iedereen aanbevelen een ‘desire document‘ te maken. Want het document dat ik zo’n anderhalf jaar geleden maakte begint toch steeds meer te leven, ondanks dat veel van de dingen die ik opschreef ‘onmogelijk’ waren. Dus ja, ik geloof steeds meer dat alles mogelijk is, alles. En misschien heeft het een prijs. Maar waar ik voorheen vond dat voor veel dingen die ik wilde de prijs te hoog was, heb ik nu steeds meer het gevoel dat wat er nu gebeurt de prijs waard is.

En dat is toch heel positief lijkt me. Vind je niet?