Publiek zijn
Zoals jullie misschien weten is één van mijn dromen om rijk te zijn, maar eigenlijk niet alleen rijk, maar ook bekend of beroemd over de hele wereld. En nee, niet meer als artiest denk ik, als acteur, acteur omdat ik vaak jaloers ben op bekende, beroemde acteurs omdat ik die als succesvol (en zonder zorgen) zie.
Maar gisteren en vandaag zag ik toch wat van de nadelen van beroemd of bekend zijn, van publiek persoon zijn.
Succes als ster
Gisteren zag ik een film over een tournee van Katy Perry. Die is dus beroemd en daar ben ik dus jaloers op. En ja, voor m’n gevoel ben ik nog steeds minder, voel ik me nog steeds minder dan iemand als Katy Perry. Want ik ben niet bekend, niet beroemd, niet succesvol, heb geen geld, heb geen team, heb nauwelijks mensen die me ondersteunen (zoals ik mensen haar zag ondersteunen in de film) en meer van dat soort dingen. Maar in de film werd dus indirect wel duidelijk dat ze dus iets van een jaar of zo op toernee was. En dus inderdaad in hotels leefde. En dus geen of nauwelijks tijd voor privé had. En dat dat dus de prijs van dat soort succes, succes als wereldberoemde zangeres, is. En ik heb bij KPMG gewerkt waar ook behoorlijk wat werkdruk is vergeleken met gemiddelde bedrijven, met gemiddeld werk. Maar als ik zo nadenk over wat ik in de film zag gisteren is dus zelfs die werkdruk bij KPMG niets vergeleken bij de de continue druk waaronder een popster of filmster staat, en zeker niet de druk op een popster die op toernee is. Want je moet dus gedurende een half jaar of een jaar of zo continu presteren, zonder vakantie of wat dan ook. En alles draait dus om jou, er is geen vervanger. Dus geen tijd voor ziekte of wat dan ook. Geen dagje even vrij nemen omdat je even geen zin hebt. Dus ja, petje af voor een ster als Katy Perry. En het team rondom een dergelijk toernee, het team waar je normaal gesproken eigenlijk niets van ziet.
Eén persoon?
En dat vind ik dus nog steeds vreemd, dat er in het algemeen maar één persoon is die in de schijnwerper staat. Of een aantal personen die in de schijnwerper staan als je over een rockband of zo praat. Maar daar omheen is natuurlijk een heel team van mensen die het allemaal mogelijk maken, mensen die net zo belangrijk zijn als de ster zelf. De dansers op de achtergrond bijvoorbeeld, hoewel die natuurlijk wel vervangbaar zijn. Maar iemand als een directeur van een film is wellicht net zo belangrijk als de acteurs, de sterren. Hoewel, nu ik dit zo opschrijf is dat laatste niet persé waar omdat een directeur van een film niet altijd op bepaalde locaties en tijdstippen hoeft te presteren, terwijl een acteur dat wel moet. En directeuren van films zijn ook minder publieke personen die minder in het voetlicht staan en dus ook niet zoveel privacy hoeven op te geven. Dus ja, de prijs van popster of filmster zijn is hoger dan die van directeur of manager.
De prijs van succes
Maar de prijs is hoger, of was hoger voor Katy Perry dan ze zelf dacht, dan ik dacht. Want tijdens de toernee probeerde ze dus haar relatie in stand te houden, haar huwelijk in stand te houden. En deed daar dus ook alles voor, zoals ze later in de film zelf aangaf volgens haar geloof dat alles mogelijk is, dat je succes zelf in de hand hebt, conform de succesprincipes die ik ken van Napoleon Hill en waar ik in geloof. Maar het huwelijk hield dus geen stand, ondanks dat ze dus de halve wereld afreisde als ze een paar dagen vrij had om haar man, haar geliefde, te zien.
En twee dingen maakten indruk op mij. Het eerste dat ze, toen ze gehoord had dat de relatie, haar huwelijk met Russell Brand over was, uit was, op een bank lag en niet op wilde staan, niets meer wilde, helemaal kapot was, helemaal in beslag genomen door haar emoties. En ik zag mezelf liggen op de bank hier op het terras vorig jaar, toen m’n partner weg was, toen ik helemaal alleen was, het gevoel dat ik alles kwijt was, niet voor de eerste keer, maar voor de tweede keer. En ik heb meer van die situaties gehad, gekend. 
En het team deed dus alles om haar te bereiken, en gaf haar zelfs de keuze om het concert af te gelasten. Maar het kwam niet over, ze was zo te zien helemaal kapot. Maar wat volgde is misschien wat écht succesvolle mensen onderscheidt van ‘gewoon’ succesvolle mensen (want iedereen is succesvol in mijn ogen, iedereen leeft z’n eigen leven en dat is per definitie een succes). Want ze stond op. En liep gebroken door de gang naar het podium, naar haar optreden, zelfs ondersteund door anderen, door collega’s, vrienden misschien, haar zus misschien. En je zag dus een gebroken persoon helemaal in beslag genomen door emoties de lift opgaan die haar naar het podium bracht. En je zag dus de ster oprijzen op het podium aan de andere kant. Een ster die een ‘gewoon’ fantastisch optreden gaf, die er gewoon helemaal was voor het publiek, voor de fans, voor haarzelf in haar professionele zelf, haar artistieke zelf. En dat laatste lukte mij dus niet zo goed toen ik door emoties overmand was vorig jaar. Toen lukte het mij niet om m’n bedrijf goed te runnen, m’n werk goed te doen. En nee, ik had toen geen mensen om me heen zoals Katy Perry en mijn werk is heel verschillend als een optreden van een superster, maar toch, verschil tussen succes en minder succesvol of anders succesvol.
Het tweede ding wat met trof in de film was dat ze aangaf dat ze gefaald had in haar relatie, het instandhouden van haar huwelijk, ondanks dat zij iemand is die niet geloofd in falen, die gelooft in dat alles mogelijk is, dat alles wat je maar kunt geloven werkelijkheid kan worden. Maar ondanks dat geloof, dat vertrouwen, die inzet en wat niet al, helemaal volgens de succesprincipes zoals ik ze ken, faalde haar relatie en het was dus geen ‘defeat’ zoals Napoleon Hill dat noemt, nee, het was falen, volledig falen.
Dus wat is succes?
Dus wat is succes? Kun je altijd op alle gebieden in je leven succesvol zijn? Ja, ik geloof inderdaad dat alles mogelijk is, dat alles wat je maar kunt bedenken, kunt dromen of wat dan ook kunt bereiken, mits je het gelooft. Dus ja, ergens geloof ik dat het kan en dat dus een falen op een bepaald gebied niet hoeft.
Maar praktisch gesproken kan het dus niet, kunnen dus zelfs popsterren of filmsterren niet in alles succesvol zijn, zijn mensen die we als succesvol beschouwen misschien succesvol op bepaalde gebieden waar we onze aandacht op richten omdat dat gebieden zijn waar we zelf succes zoeken.
Maar als ik naar de film over Katy Perry kijk is dus niemand op alle gebieden in z’n leven. En je ziet vaak dat veel mensen die succesvol zijn in hun carrière vaak niet succesvol zijn in relatie of op andere gebieden. En uit bovenstaande blijkt dus dat de gevoelens die mensen hebben waar we tegenop kijken, waar we jaloers op zijn, net zo diep of dieper zijn dan onze eigen gevoelens, en niet alleen in het positieve, maar ook in het negatieve.
Dus ja, misschien toch goed om elke dag onze zegeningen te tellen en niet teveel te kijken naar de dingen die we graag willen en die er (nog) niet zijn. Dus ga ik nu de pagina mijn zegeningen in 2014 maken, want ik heb besloten mijn zegeningenpagina per jaar te maken.