De laatste dagen ben ik erg moe. En nu ik dit zo opschrijf is de oorzaak misschien dat ik vorige week een paar keer erg laat, of zeg maar vroeg, naar bed ging omdat er bezoek was en we lang door bleven ‘bomen’.

Maar voor m’n gevoel gaat het toch iets verder, voor m’n gevoel ben ik nog steeds op zoek naar antwoorden, antwoorden wat ik hier nu precies doe en wat er van me verwacht wordt en zo. Nee, niet werken en zo, maar meer filosofisch. Want hoe kun je nu echt leven als je niet precies weet wat leven is, wat er van je verwacht wordt, of wat je hier nu precies doet en waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat.

En ja, in de huidige (Nederlandse) samenleving is het allemaal zo gemakkelijk, zo duidelijk: je hebt geld nodig om van te leven en in de meeste gevallen betekent dat dat je moet werken, maar wie bepaalt dat eigenlijk? En wat als je, zoals ik, je hele leven moeite hebt gehad met werk vinden en aan het werk blijven? ‘Moet’ je dan inderdaad maar gaan werken, alles aanpakken, McDonalds en zo, of ‘snippets’ schrijven?

En ik geloof steeds meer dat het antwoord op dat laatste nee is. Maar hoe zit dat dan precies?