Een goed begin van dit bericht is de titel denk ik niet, want ik wilde eigenlijk weer iets schrijven als dat het laat is en dat ik niet zo’n zin heb en eigenlijk naar bed wil en zo, maar omdat ik net de film The Prestige had gezien kwam het woord magie in me op en dat vond ik een veel leukere titel en een leuker onderwerp om aan te denken om iets te schrijven. Maar ik weet zo eigenlijk niets leuks en ik begin ook wat moe te worden nu, maar ik wil toch nog even kwijt dat ik vanavond weer wat zin begon wat te doen, te werken, morgen, en dat gevoel heb ik de laatste dagen, weken eigenlijk niet gehad, dus dat is best wel positief.

En ik worstel dus nog steeds met negatieve gevoelens en ‘moeten’ en zo. En ik krijg steeds meer het gevoel dat ik meer moet geloven en dingen op me af moet(?!) laten komen en wat minder geforceerd positief willen zijn, met andere woorden, negatieve gevoelens onderdrukken. En dat idee komt weer uit een boek over the Law of Attraction dat ik recent weer begon te lezen, dat je eerst moet voelen, eerst geïnspireerd moet(?!) zijn en dat je pas daarna (positieve) dingen kunt bereiken en dat alles wat je geforceerd doet dus niet werkt of, erger nog, dingen alleen maar erger, negatiever maakt.

En dat laatste begin ik dus steeds meer te geloven, steeds meer te voelen, ondanks dat ‘de wereld’ daar in het algemeen tegen is. Maar mijn gevoel(?!) zegt me steeds meer dat al mijn gewerk en gestreef naar succes en dat soort dingen geen enkel resultaat gehad heeft, in ieder geval niet in geluk en/of succes en/of geld en/of in relatie en zo, eerder het tegendeel. Want zelfs m’n partner zei een paar weken geleden dat mijn houding alleen maar negatiever was geworden de laatste tijd en daar schrok ik van, want voor m’n gevoel ben ik de laatste tijd, de laatste twee jaar best wel positief bezig geweest. Nou, dus niet, hoewel ik de laatste tijd toch wel ergens het gevoel heb dat het diepste punt bereikt is en dat ik weer ‘naar boven’ aan het gaan ben.

Maar vorige week, tot gisteren of vanmorgen of zo, was ik dus gewoon moe, had ik gewoon het gevoel dat niets wilde, niets lukte, niets zin had. En m’n lijf gaf ook aan dat er iets niet goed was, want ik was wat verkouden en moest wat hoesten en zo, heel vervelend. Alleen dat wilde ik dus niet, want er komt dus nauwelijks geld binnen, zeg maar niets, en ‘er moet dus wat gebeuren’. Maar m’n lijf en eigenlijk alles in mij en om me heen zei iets van ‘nee’, zei iets van ‘rust’ of zo. En pas toen ik daar afgelopen weekend aan toegaf begon er wat ruimte te komen, en blijkbaar kwam er vandaag weer veel meer ruimte, want vanavond toen ik thuiskwam had ik eindelijk weer het gevoel van ‘morgen weer aan het werk’. En dat voelde goed.

En nee, ik weet nog steeds niet of dat eerder of anders had gekund. En ja, ik begin dus steeds meer het gevoel te krijgen dat ik naar m’n gevoel, naar m’n lichaam moet luisteren en naar niets anders.

Dus ja, nog steeds aan het leren.