Ja, vandaag kreeg ik een maitlje met een plaatje van een locomotief via de Bob Evers mailinglijst. En dat deed me bedenken dat ik hier volgens mij nog nooit over Bob Evers heb geschreven. Gek eigenlijk, hoewel Bob Evers en Willy van der Heide niet zo vaak meer in m’n gedachten zijn. En wow, er komen nu enorm veel gedachten bij me op, enorm veel om te schrijven over Bob Evers en Wily van der Heide. Die man was naar mijn een genie in het schrijven van humor voor kinderen, met name jongens, ik denk tussen tien en vijftien jaar of zo. En hij deed dat zo goed dat die kinderen van toen die nu vijftig of zestig zijn nog steeds van gedachten wisselen  over die boeken. Dan heb je toch wel iets bereikt als schrijver. En het doet me nog steeds erg veel verdriet dat hij op de een of andere manier nooit serieus genomen is, dat zijn boeken nooit als literatuur erkend zijn. Maar is dat dan geen literatuur als er vijftig jaar na dato nota bene nog steeds volwassenen over die boeken praten en daar bijeenkomsten over hebben?

En ja, op de een of andere manier zijn de sites, de blogs waar ik nu aan werk, toch de plek waar ik eindelijk van dit soort gedachten kan ventileren. Eindelijk recht kan doen aan mensen of situaties of wat dan ook die naar mijn idee meer aandacht verdienen dan ze krijgen of ooit kregen.

Ja, en nu weet ik even niet precies hoe ik verder moet. Want voor mensen die Bob Evers niet kennen moet ik wellicht heel veel gaan uitleggen, een heel verhaal gaan schrijven. En ik wil vandaag niet zoveel tijd besteden aan deze blog want het is al vrij laat en ik wil nog wat andere dingen afmaken.

Misschien toch maar even heel kort wat Bob Evers is, of liever gezegd wat de Bob Evers serie is. De Bob Evers serie is een serie jeugboeken die geschreven is in de periode 1950 tot 1980 of zo door Willy van der Heide en het bijzondere aan de serie was dat het niet een serie jongensboeken was waarin jongens braaf en fatsoenlijk waren, maar een serie waarin drie jongens de wereld over reisden en allerlei avonturen in vreemde landen beleefden. En in die tijd vonden veel mensen, ouders dat soort verhalen niet geschikt voor kinderen, dus in dat opzicht was de serie bijzonder en z’n tijd op de een of andere manier ver vooruit.

Wat verder belangrijk is denk ik, dat als ik terugkijk dat de serie een denk ik best wel grote invloed had en heeft of hoe ik tegen het leven aankijk. Ik verslond de boeken en heb ze allemaal tientallen keren gelezen en af en toe lees ik er nog weleens eentje. En gek, want ik ben nu vijftig en de boeken zijn geschreven voor jeugd van twaalf jaar of zo. En ik ben niet de enige want er is nog steeds een groep andere gekken zoals ik die nog steeds die boeken (boekjes) leest. En dat vind ik toch wel bijzonder.

Ja, wordt vervolgd, of hier of in een ander blog bericht.