Ja, zo begon het, de avonturen van Jan, Bob en Arie, met avonturen in de Stille Zuidzee. Of eigenlijk niet, want oorspronkelijk was boek vier het eerste deel van de serie, een overval in de lucht. En het was avontuurlijk, zoals Robin Crusoé, maar dan meer van mijn tijd, meer dat het echt mogelijk was, meer dat ik het echt zou kunnen beleven. En blijkbaar sprak het veel meer jongens aan, want er zijn totaal zo’n vijf miljoen Bob Evers boeken verkocht las ik op Wikipedia. En dat is natuurlijk niet niks. En achteraf vreemd dat mijn ouders er geen bezwaar tegen hadden dat ik die boeken las. Blijkbaar wisten ze niet waar die boeken over gingen, anders hadden ze het me vast verboden zoals voor zover ik weet veel andere ouders deden in de zestiger en zeventiger jaren.
Dus zo begon het, maar wellicht niet voor mij want ik weet niet meer welk boek ik het eerste las in de serie en hoe ik eraan kwam. En ik verslond ze en ik keek er naar uit een nieuw boek te kunnen kopen, dat weet ik wel. En het was niet makkelijk de serie compleet te krijgen en dat was best lastig voor een tiener om een serie van 32 boeken compleet te krijgen, hoewel ik ook veel Kameleon boeken had, en dat zijn er veel meer.
Dus wat maakte die serie nu zo bijzonder? Geen idee, maar waarschijnlijk toch de schrijfstijl van Willy van der Heide, of Willem van den Hout zoals zijn werkelijke naam was. En het vooruitstrevende, internationaal avontuurlijke denk ik. Uniek voor die tijd denk ik, de tijd waarin de boeken werden geschreven. En nog steeds uniek in de zeventiger jaren denk ik, toen ik ermee in aanraking kwam, toen ik ze begon te lezen.
En waarom schrijf ik er nu over? Ja, waarschijnlijk omdat ik nu eindelijk een medium heb om recht te doen aan Willy van der Heide, Willem van den Hout. Want hij was een groot schrijver, een groot man, ondanks zijn beperkingen, ondanks zijn fouten. En hij verdient veel, veel meer dan hij ooit in z’n leven kreeg, maar dat geldt wellicht voor veel meer grote mensen en nu komt bijvoorbeeld de naam Vincent van Gogh bij me op.
En ja, wellicht voel ik me met hem verbonden nu, nu ik vijftig ben en ook het succes niet heb wat ik verdien, de resultaten van mijn werk, van mijn doorzettingsvermogen en wat niet al niet zie. Of is hij teveel mijn voorbeeld ook in negatieve zin, dat ook ik het succes (nog) niet heb wat ik denk dat ik verdien. Maar ja, mijn werk is veel minder zichtbaar. ik ben goed in web development, de techniek van websites, en dat is veel minder en vaak helemaal niet zichtbaar, in tegenstelling tot boeken die in de boekhandel liggen. Maar mijn werk vereist ook creativiteit. En ik streef zeker perfectie na. Alleen kun je dat vaak niet zien, is dat niet zo zichtbaar.
Anyhow, genoeg voor vandaag want ik ben wat moe en ben best druk geweest vandaag en weet even niet hoe ik verder moet schrijven, ondanks dat ik graag zoveel wil vertellen over Jan, Bob en Arie en hun avonturen en de achtergronden rond de boekenserie en zo.
Dus dat maar op een later tijdstip.
Maar een groot man was hij zeker, die Willy van der Heide, Willem van den Hout. Dus daarom schrijf ik over hem, zodat jullie weten dat er meer grote mensen op de wereld zijn dan je denkt, meer grote mensen dan die mensen die je op televisie ziet, die beroemd zijn, die populair zijn.
Maar dat geldt waarschijnlijk ook voor jou, dat je groot bent, groots bent, en dat mensen dat niet altijd zien. Maar je bent het wel, vergeet dat niet.