Ja, op de een of andere manier heb ik toch het gevoel dat ik eindelijk op weg ben naar succes. En gek genoeg werd dat gevoel versterkt nadat ik vandaag gefaald had om een gepland item te realiseren. Want iemand met wie ik het daar over had herinnerde me eraan dat ik mens ben en dat mensen soms falen. En dat als ik kost wat het kost mijn dingen door wil zetten ‘omdat ze gepland zijn’, dat dat niet de goede manier is en dat hij me dan ook niet meer zou steunen.

En gek genoeg is dat nu juist wat ik begin te voelen. Dat mensen me beginnen te steunen, zomaar, zonder iets terug te verwachten. Dat mensen me beginnen te helpen, vooral om de enorme rotzooi op te ruimen die de laatste jaren ontstaan is.

Dus ja, op de een of andere manier begint het Universum, of God als je het zo wilt noemen, me te helpen. En ja, op de een of andere manier moet je zelf wel het voortouw nemen. Maar als je dat begint te nemen begint  alles en iedereen te bewegen om je te helpen. En ja, inderdaad, als je het maar toelaat, als je het maar accepteert.